afscheid en begroeting 30-12-2011

Afscheid nemen.
Afscheid nemen vinden we vaak heel moeilijk.
Afscheid nemen van iemand die ons dierbaar is, van iets wat ons zo vertrouwd is.
Eigenlijk worden we dan terug geworpen op onszelf.
Op wat werkelijk is, in ons is, onze naakte waarheid, wat in ons leeft.
Van waaruit we leven.
Onzekerheid of er wel iets voor in de plaats komt van waar we afscheid van genomen hebben.
Schrijnen van een leegte in onszelf die vaak dan pas voelbaar wordt.
Dat we uiteindelijk heel eenzaam zijn?

Omdat we moeite hebben met afscheid nemen houden we t meeste van routine.
Dat alles dag in dag uit hetzelfde blijft. Een vaste structuur, een baan, vaste gewoonten, alles vol gepland van opstaan tot naar bed gaan.
Zekerheid vinden in wat buiten jou is waar je op kunt bouwen waar je op mag vertrouwen.
Dat het altijd zo door zal blijven gaan, zoals t was.
Zekerheid zoeken bij elkaar, in wat je doet, in wat je bent, elkaar daarin ondersteunen dat je zo goed bent.
Ja zo mag je er zijn, je past, je wordt ingepast in een structuur waarin we t liefste zoals de ander zijn.
Niet echt opvallen, zichtbaar worden, ieder speelt een rol – vaak onbewust – waar hij/zij zich veilig voelt.

Dus nee, liever geen afscheid nemen.
Liever dat alles doorgaat zoals het altijd is gegaan.
Totdat alles onderuit wordt gehaald.
Zichtbaar wordt de schijn-zekerheid van het bestaan.

Daarom ligt er in afscheid van een jaar zo’n geweldige kans.
Een terug kijken, terug voelen, wat was nu werkelijk belangrijk?
Wat is niet vervluchtigt in de tijd, waar je eerst zo vol van was?
wat is er van over gebleven na n jaar?
In alles dat je deed, alle ontmoetingen die je had, alle gesprekken.
En heeft t geholpen al je verzet, al je weerstanden tegen bepaalde situaties, tegen mensen?
Heeft t je gelukkiger gemaakt? Heeft t bevrijding gebracht?
Heeft t je gelukkiger gemaakt je omkomen in de stress waarin jij niet meer leefde maar geleefd werd door zoveel?
Problemen die zich opstapelden en steeds weer oplossingen zoeken buiten jezelf.
Terwijl bijna altijd de oplossing binnenin ligt.

Daarom zeg ik, neem afscheid.
Neem afscheid van wat was, van je verzet van de stress van waar je vol van was.
Neem afscheid van wat je dacht dat was dacht te moeten doen dacht wat gedaan wilde worden.
Dat je het zelf wilde doen ten koste van jezelf en de ander.
Neem afscheid van wat zo belangrijk lijkt te zijn maar uiteindelijk vervluchtigt tot niets binnen de tijd.
Laat los de weerstand en de strijd.

Als er is openheid.
Als er is echtheid en de durf tot kwetsbaarheid
Dan mag er een begroeting zijn.
Een omarming van dat wat is werkelijk nieuw.
Vrij, open, stromend, ruimte gevend, ruimte makend.
In jou, voor jou, al-tijd.
Begroeting van Dat wat de vervulling kan zijn van alles.
Van alles wat plaatsvindt binnen de tijd.
Wat altijd met jou mee gegaan is door de tijd.
Waar de oplossing ligt voor alles dat was.
Voeling krijgen met dat wat besloten ligt in de Eeuwigheid.
Wat staat buiten de tijd.
Alle antwoorden hierin opgesloten.
Aan jou om ze open te maken vrij te laten.
Te bevrijden.
Jezelf te bevrijden uit de gevangenis van de tijd.

Begroeting van wat jou draagt jou liefheeft.
Wat je in je hart met je meedraagt.
Wat zoveel om jou geeft alles geeft als je het kan/wil ontvangen.
Wat overblijft als een einde gekomen is aan de tijd.
Als een einde gekomen is aan alle strijd vanuit verdeeldheid.
Waarin is was en altijd zal zijn Eenheid.
Waarin is ware hartelijkheid warmte tederheid.
Waar de Liefde verblijft.
In jou in iedereen.
In die Liefde zijn we één.

Nu is de tijd.
De hoogste tijd.
Tijd voor afscheid.
Dat op kan staan wat niet is van de tijd.
Zich mag openbaren door jou heen.
Begroeting van de Eeuwige Zon die al-tijd al achter de wolken scheen.
Het zal je verwarmen, vervullen, verlichten.
Ontvangen met open armen.



Kagib

De uitgesproken woorden