18-4-75 ruimte en orde
Ruimte is orde. Ruimte is tijd, lengte, breedte en inhoud.
Vanmorgen zijn de zee en de hemel immens; de horizon waar die met gele bloemen bezaaide heuvels zich met de verre zee verenigen, is de orde van hemel en aarde; het is kosmisch.
Er is een ruimte van volslagen leegte, waarvan het volume niet aan tijd, de maatstaf van denken, gebonden is. Deze ruimte kan de geest niet betreden; ze kan alleen observeren. In deze observatie is er niemand die ervaart. De waarnemer heeft geen geschiedenis, geen associaties, geen mythe en daarom is de waarnemer datgene wat is. Kennis omvat veel maar bezit geen ruimte, want door haar gewicht en volume raakt die ruimte bedorven en verstikt. Er is geen kennis van het zelf, hoger of lager; er is alleen een verbale structuur van het zelf, een skelet, door gedachten aangekleed. Het denken kan niet in zijn eigen structuur doordringen.
Als de tijd van het zelf er niet is, is er de ruimte die geen maat heeft. Deze maat is de beweging van straf en beloning, winst of verlies, de aktiviteit van vergelijking en conformisme, van fatsoen en de ontkenning ervan. Deze beweging is tijd, de toekomst met zijn hoop en gehechtheid, wat het verleden is. Dit totale netwerk is de diepste structuur van het zelf en zijn vereniging met het verhevene of het allerhoogste principe blijft binnen haar eigen sfeer beperkt. Het is alleen maar de aktiviteit van denken.
Het denken kan op geen enkele wijze in die ruimte van niet-tijd doordringen, wat het ook probeert. De methode, het programma, de praktijken die het denken heeft uitgevonden, vormen niet de sleutels die de deur zullen openen, want er is geen deur, geen sleutel. Het denken kan zich alleen maar bewust zijn van zijn eigen eindeloze aktiviteit, zijn eigen neiging tot corruptie, zijn eigen listen en illusies. Het is de waarnemer en het waargenomene. Zijn goden zijn zijn eigen projecties en de verering van hen van hen is de verering van jezelf. Wat voorbij het denken ligt, voorbij het bekende, mag geen voorstelling worden, een mythe of geheim van enkele uitverkorenen. Het is er opdat jij het ziet.
Krishnamurti
Vanmorgen zijn de zee en de hemel immens; de horizon waar die met gele bloemen bezaaide heuvels zich met de verre zee verenigen, is de orde van hemel en aarde; het is kosmisch.
Er is een ruimte van volslagen leegte, waarvan het volume niet aan tijd, de maatstaf van denken, gebonden is. Deze ruimte kan de geest niet betreden; ze kan alleen observeren. In deze observatie is er niemand die ervaart. De waarnemer heeft geen geschiedenis, geen associaties, geen mythe en daarom is de waarnemer datgene wat is. Kennis omvat veel maar bezit geen ruimte, want door haar gewicht en volume raakt die ruimte bedorven en verstikt. Er is geen kennis van het zelf, hoger of lager; er is alleen een verbale structuur van het zelf, een skelet, door gedachten aangekleed. Het denken kan niet in zijn eigen structuur doordringen.
Als de tijd van het zelf er niet is, is er de ruimte die geen maat heeft. Deze maat is de beweging van straf en beloning, winst of verlies, de aktiviteit van vergelijking en conformisme, van fatsoen en de ontkenning ervan. Deze beweging is tijd, de toekomst met zijn hoop en gehechtheid, wat het verleden is. Dit totale netwerk is de diepste structuur van het zelf en zijn vereniging met het verhevene of het allerhoogste principe blijft binnen haar eigen sfeer beperkt. Het is alleen maar de aktiviteit van denken.
Het denken kan op geen enkele wijze in die ruimte van niet-tijd doordringen, wat het ook probeert. De methode, het programma, de praktijken die het denken heeft uitgevonden, vormen niet de sleutels die de deur zullen openen, want er is geen deur, geen sleutel. Het denken kan zich alleen maar bewust zijn van zijn eigen eindeloze aktiviteit, zijn eigen neiging tot corruptie, zijn eigen listen en illusies. Het is de waarnemer en het waargenomene. Zijn goden zijn zijn eigen projecties en de verering van hen van hen is de verering van jezelf. Wat voorbij het denken ligt, voorbij het bekende, mag geen voorstelling worden, een mythe of geheim van enkele uitverkorenen. Het is er opdat jij het ziet.
Krishnamurti
Reacties
De waarnemer valt samen met datgene wat is...met zuiver bewustzijn = transcendent bewustzijn
dat klopt met mijn waarneming tijdens TM : het enige waar ik mij soms(!) op betrap is een 'gelukskreetje' en 'bliss'
Ja, ik zeg altijd Het is niks en Het is alles, en zonder Het is er niks meer.
Het is het Niets en zonder het Niets is er niets meer.
Dit is uit mijn leven gegrepen het is Alles of niets geworden. Als die Belevendiging verdwijnt blijft er niets van me over.
lieve warme groet Kagib