uitleg korrels

Dus u hebt ze hem uit de hand geslagen, mompelde hij peinzend. Ik had nooit gedacht, dat er een derde weg zou kunnen bestaan. Het was geen derde weg, zei ik, het was hetzelfde als wanneer ik de korrels had geweigerd. Hij glimlachte. Als u geweigerd had, was u misschien ook wel de 'weg des levens' gegaan, maar de korrels, die magische krachten symboliseren, zouden niet zijn achtergebleven. Nu zijn ze, zoals u zegt, op de grond gerold. Dat wil zeggen: zij zijn hier gebleven en worden door uw voorvaderen zolang behoed, tot de tijd van ontkiemen is aangebroken. Dan zullen krachten, die thans nog in u sluimeren, levend worden.

Ik begreep het niet: De korrels worden door mijn voorvaderen behoed? U moet het gedeeltelijk symbolisch opvatten, wat u beleefd hebt. De kring van de blauwachtig lichtende mensen die om u heen stond, was de keten van overgeerfde ego's, die elk die uit een moeder is geboren met zich meesleept. De ziel is niet iets 'zelfstandigs' - ze moet het eerst nog worden, en dat noemt men dan 'onsterfelijkheid'; uw ziel is nog samengesteld uit vele ego's - zoals een mierenstaat uit vele mieren; u draagt de psychische resten van vele duizenden voorouders in u. Bij alle wezens is dat zo. Hoe zou anders een kip, gekomen uit een kunstmatig bebroed ei meteen het juiste voedsel zoeken? Het bestaan van het 'instinct' verraadt de aanwezigheid van de voorouders in lichaam en ziel.

Gustav Meyrink