scholing uit roman de Witte Dominicaan

Ik zou bang zijn om een kind zo rond te laten drijven als een schip zonder roer (de baron voedt Christoffel thuis op): ik geloof dat het móét stranden.
Alsof de meeste mensen niet in werkelijkheid stranden, riep de baron opgewonden uit. Is een mens misschien niet mislukt - gezien vanuit een hoger levensstandpunt - als hij, na zijn jeugd achter schoolvensters te hebben vertreurd, als hij laten wij zeggen rechtsgeleerde is geworden, trouwt om zijn zurigheid door kinderen te laten erven, dan ziek wordt en sterft? Gelooft gij, dat zijn ziel zich voor zulk een doel dat gecompliceerde toestel, menselijk lichaam genoemd, heeft toegeëigend?
Waar zou dat op uitlopen, als alle mensen zo dachten als gij? zei de kapelaan. Tot de gezegendste en schoonste toestand van het menselijke geslacht die men zich maar kan denken. Ieder zou anders opgroeien, niemand zou gelijk zijn aan anderen, iedereen zou een kristal zijn en in andere kleuren en vormen denken en voelen, zou anders liefhebben en anders haten. Het idee van gelijkheid van alle mensen met de vijand van alle bontheid en verscheidenheid zal Satan zelf, hebben uitgevonden.


Gustav Meyrink