22-9-73 over luisteren

Er zong een vrouw hiernaast: ze had een prachtige stem en de enkelen die naar haar luisterden waren betoverd. De zon ging onder achter mangobomen en palmen, goudoverladen en groen. Ze zong een gewijd lied en de stem werd warmer en zachter.
Luisteren is een kunst. Als je luistert naar westerse klassieke muziek of naar die vrouw, zittend op de grond, word je romantisch of er zijn herinneringen aan vroegere dingen, of gedachten die met hun associaties de stemming snel doen veranderen, of toekomstbeelden.

Of je luistert zonder enige beweging van het denken. Je luistert dan vanuit totale rust, vanuit totale stilte. Luisteren naar iemands gedachten, naar een merel op een tak of naar wat er gezegd wordt, zonder respons van het denken, schept een totaal andere betekenis dan die welke de beweging van het denken teweeg brengt. Dit is de kunst van het luiseren, luisteren met volledige aandacht; er is geen centrum dat luistert.
De rivier werd donker en de sterren weerkaatsten op het water bij de oevers. geleidelijk stierven de geluiden van de dag weg en begonnen de geluiden van de nacht. Je keek naar de sterren en de donkere aarde en de wereld was ver weg. Schoonheid die Liefde is, leek op de aarde en haar voortbrengselen neer te dalen.

Krishnamurti