kwetsbaarheid en de Liefde

Het lijkt heel kwetsbaar he, de Liefde.
Want je hebt dan geen enkel verweer meer, geen voorbehoud, geen weerstand, geen beelden ertussenin, geen scheiding.
Er zit niks meer tussen jou en de ander, tussen jou en de wereld in.
Het komt direct naar binnen, geen gedachte ertussen, dat wat is.
Je hebt lief, de ander, het leven, en dat is t dan.
In eerste instantie is dit ook heel kwetsbaar, gewoon het leven toelaten, het liefhebben. Maar door groei van begrip, door groei van die Liefde binnenin verdwijnt die kwetsbaarheid meer en meer, omdat er eigenlijk niks meer te kwetsen is, daar komt het op neer.
Alleen het ego kan gekwetst worden maar de Liefde niet.
Het ego zit vaak vast aan zoveel, kan groot en klein gemaakt worden, maar de Liefde niet.
Ja, de Liefde kan zo zacht en teder zijn, als er ruimte voor is, als het opgeroepen wordt maar is nergens afhankelijk van, verwacht er niks in, stroomt zacht en teder uit en laat los.
Diepe, diepe lagen kunnen wakker gemaakt worden, kunnen uitgedrukt worden. Wat iemand maar op kan roepen, maar t is vrij, het hoeft niet, het kan, het mag.
Je wordt opener en opener, en ruimer en ruimer en ruimer, de hele wereld kan erin. De hele kosmos, alles en iedereen, geen vakjes, geen hokjes, geen invullingen, geen bepaling, universele Liefde.
Je bent zonder bescherming, maar wat wil nog beschermt worden?
Je Bent, en daarin is alles gezegd. Je Bent Eeuwig en daardoor is de angst voor de dood of wat dan ook verdwenen.
Geen masker, geen muur, en ja daardoor in eerste instantie heel kwetsbaar. Maar ook geen toneel hoeven spelen, niks hoeven te beschermen, niks hoeven af te schermen, puur jezelf zijn.

Zo blijf je verbinding houden met de waarheid, jouw waarheid. Zo blijf je in ontvankelijkheid met de Liefde in je hart groeien naar de Waarheid. Alles loslaten wat niet de Waarheid is. Alle beelden verdwijnen, alles wat je denkt te weten. Niets meer weten, en uiteindelijk alles Weten.
Meer en meer wordt je die Liefde naarmate jij verdwijnt, blijft de Liefde over, een vrije uitdrukking, Zijn.
En dat Zijn, in dat Zijn, in een toch totaal open zijn, ben je onkwetsbaar, wordt je ook op n bepaalde manier heel onpersoonlijk.
Je lijkt niets meer te voelen, maar dat is omdat de emoties verdwenen zijn. Maar je bent geworden een heel helder stralend Bewustzijn, een helder Zien, een helder omvattend Weten. Meer en meer dat je zult kunnen omvatten wat t verstand niet kan bevatten, wat je in kan drinken, wat je wordt.
En bij momenten worden er wat meer tastbare gevoelens wakker, zichtbaar, meer tastbaar de uitdrukking van Liefde. Een stuk van vertedering, een vreugdedans, misschien stukje extase in verbinding met iemand anders, ontroering. Maar je klampt je hier niet aan vast, verlangt niet dat t terugkomt, dat moment is alles. Je behoudt je heldere stralende bewustzijn, je heldere stralende Zijn.
Hoemeer je ziet, tot begrip komt, hoemeer je zult Zien hoe onvoorstelbaar mooi het Goddelijke plan is.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-44V3JZ7UOCDF.mp3