het moedige hart

Is dit niet waar, dat alleen ons ego gekwetst kan worden en niet de Liefde?
De Liefde is echt onkwetsbaar, is alleen Liefde, omvat alles met Liefde en begrip.
Maar in ons ego kunnen we wel gekwetst worden. Dat mag ook allemaal, het is wat het is, maar de Liefde kan alle kwetsingen uiteindelijk laten verdwijnen. Alles wat wonden kan slaan, alles wat beladen is, geladen is, waar iets op zit, waar raakpunten zijn.
juist door eerlijk toe te laten dat dit alles er is, kan het verdwijnen, door het Licht erop te laten schijnen. Dit Licht heeft geen oordeel, het Weet, Ziet wat is, helemaal onpersoonlijk. En als we dit toelaten, dan kan er heling komen.
Zolang het hart open blijft, leef je, kunnen dingen veranderen, kan er nieuw inzicht komen. Kan het Leven, kan de Liefde je inlichten.
Heel kwetsbaar vaak. Het kan fiks pijn doen tussendoor, waar maar die aanrakingspunten zijn. Maar het is de enige mogelijkheid om weer heel te worden, waarlijk Vrij.
Als we ons hart sluiten is dit proces voorbij.
Het kan dan pas weer doorgaan als we het weer openen.
In de kern komt het erop neer dat uiteindelijk niet jij meer reageert maar je Essentie, de kern van je Wezen, van je hart.
Die reactie is de enig juiste reactie van dat moment, wat dat moment vraagt.

In een relatie, een liefdesrelatie, als het echt open is en levend, is dit het moeilijkste wat er is. Om deze Kracht vrij te maken, om dit toe te laten, uit te laten stromen.
Je bent zo kwetsbaar. De ander kan je dan tot in je diepste kern kwetsen, verwonden. De ander is alles, en zonder verweer kunnen woorden dan als dolksteken zijn.
Dan is het zo moeilijk om niet jezelf aangesproken te voelen, aangevallen te voelen. Er is zoveel beladen en geladenheid.
Toch ligt ook hier de uitdaging, wel die kern vrij te maken, om echt in je Kracht te komen. Helder te zien wat is, wat nodig is, doorzien. Een waarlijk begrip, een puur aanvoelen/Weten wat speelt.
Dan kan je heel Krachtig reageren, maar niet agressief. Duidelijk helder, of eventueel een stuk humor. Als je de Kracht voelt, dan voel/Weet je wat nodig is. Het drukt zich dan in alle eenvoud uit. Misschien zeg je wel niets. Misschien neem je de ander wel in je armen en zegt dit alles.
Het draait erom dat niet alle beladen energietjes reageren maar dat uiteindelijk waarlijk de Liefde kan reageren.
Die Liefde kan meer en meer reageren naarmate je jezelf vrijgemaakt hebt van alle egospelletjes alle afhankelijkheden, gehechtheden, wanen. Je groot wanen, je klein wanen, uiterlijkheden. Dat er minder en minder is waar je gevoelig voor bent, waar een ander je in zou kunnen raken. Dat er minder en minder aanrakingspunten zijn zonder jezelf gesloten te hebben, maar omdat je jezelf er vrij van gemaakt hebt.
Dat je uiteindelijk all-een geworden bent, en juist daardoor verbonden met alles en iedereen.
Dan kun je zuiver zien/proeven.ervaren wat in de ander speelt, en je reactie zal puur Liefde zijn.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-LY6Z7KOBK7MV.mp3