Zien wat is

Zien wat is, wat werkelijk is.
Willen we dat werkelijk zien?
Dit echt toelaten heeft gevolgen, kan verandering betekenen. Wat misschien onveilig lijkt, onzekerheid, angst.
Alles wat je hier leest kan veel opwekken.
Maar durf je dit te laten gebeuren, toe te laten, durf je jezelf te laten raken?
Of blijft het een mentaal spelletje, reageert je verstand dat bagatalisseert, wegwuift, goed praat. Zoveel spelletjes dat t verstand kan spelen.
Maar als t hart kan spreken, dan zul je t Weten, en dat zal uiteindelijk gevolgen krijgen.
Zien wat is, met alles erop en eraan.
Alle mooie en minder mooie dingen.
Eigenlijk dwars door alles heen kijken, alles wat je doet. Ook je egospelletjes, je verdedigingsmechanismen, je bescherming zoeken, alles zien, alles durven zien.
Ook zien waar je automatisch reageert, de automatismes. Geen echt leven hierin, slechts het verleden wat reageert en geen enkele verandering die hierin plaatsvindt. Alles bij het oude, want dat is veilig. Dan hoef je niet in jezelf te kijken, niets in twijfel te trekken.
Ook dit doorzien, door je heen laten gaan.
Wat reageert er op al deze woorden, wat is je innerlijke reactie?
Het denken dat erop springt? Wat zegt dit denken?
Van waaruit ontstaan dan die gedachten?

Dat is de kern, het ego is alles wat je nog niet gezien hebt, hebt willen zien, wat nog niet tot begrip gekomen is. Waar nog beelden zijn, waar nog verzet is, waar nog zoveel vastgezet is. Waarin heel veel naar het onderbewuste gezakt is. Van daaruit wordt dan jouw leven bepaald, maar je weet niet beter dan dit, dit is wat je bent. Kan het dan anders zijn?
Kun je dan anders voelen, dingen anders ervaren, anders naar mensen kijken?
Daardoor ben je niet heel, blijft er strijd, een overleven, een beschermen, een vasthouden aan al die beelden. Daardoor mis je iets, reageer je vanuit dit gemis op anderen, projecteer je wat je mist. Dan wordt van daaruit emotie wakker, waar het verleden door spreekt, is er aanval en verdediging. De ander is slecht, jij bent goed, jij weet t beter, de ander moet zoals jou worden.
Er is angst om zomaar jezelf te zijn, zonder iets, want dat kan toch niet, gewoon zijn?
Het ego is de gevangenis van het verleden die opgebouwd is uit alle ervaringen uit dat verleden. Alle misvorming die hierdoor ontstaan is, de onbevangenheid die kwijtgeraakt is. Je weet niet wie je bent. Je bent wat de ander van je gemaakt heeft en daarin heb je jezelf verloren.
Nooit in vrede, in rust, want er is nog zoveel dat drukt uit dat verleden, wat uitgedrukt wil worden, en uiteindelijk ook zichtbaar wil worden. Pas dan kan het verdwijnen.

Maar er is iets in jou wat Ziet.
Je Bewustzijn, het Zijn. Het Ziet wat is, kijkt dwars door jou heen. Al je spelletjes, alle egospelletjes, alle denkspelletjes, het doorziet alles.
En als je het gezien hebt dan verdwijnt het. Dat is het Licht dat de duisternis oplost.
Maar durven we dit toe te laten, dit proces, werkelijk het leven toe te laten. Durven we werkelijk alles toe te laten, ons te laten raken door alles wat op ons pad komt?
Nogmaals, deze woorden, wat maken ze wakker, wat reageert er, wat raakt het?
Wat wil dit zeggen?
Het Bewustzijn kan zich hier heel helder over uitspreken.
Maar de mentale gevangenis die we opgebouwd hebben kan zo sterk geworden zijn, dat we ons hierin opgesloten hebben. Waardoor we afgesloten zijn voor het Bewustzijn, dat het ons niet meer kan raken.
Zolang die aanraking wel mogelijk is met het Bewustzijn is er Leven, werkelijke verandering. Dan is er liefde, en kan de Liefde helpen om jou uiteindelijk weer een te laten worden met deze Liefde.
Je hebt een waarlijk moedig hart, als je de durf hebt om alles in het Licht te brengen zonder schuldgevoel, zonder oordeel naar jezelf of de ander. Dat alle duisternis mag oplossen in het Licht in de Liefde.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-MCMNGTEWQR6P.mp3