open bloeien

... de tijd kwam dat het risico om een hermetisch gesloten bloemknop te blijven oneindig veel pijnlijker werd dan het risico om tot bloei te komen.

Anais Nin

Dat er maar bij vele die tijd mag komen. Het ego wil alles zo lang mogelijk bij het oude houden. Maar het waarlijk Nieuwe blijft stralen, instralen. Het waarlijk Nieuwe blijft openingen zoeken om binnen te komen, voelbaar te maken wat er ook is.
Even een momentje van verwondering bij een glimlach van een kind, daar even thuis komen, in die glimlach. Maar dan weer terug naar de orde van de dag.
Meestal komt de openheid toch vooral als het ego open gebroken wordt.
Plotselinge ziekte, ontslag etc. etc.
Of, toch, dat er iets begint te drukken, van binnenuit, dat alles flets wordt, dat je niet meer volledig ervoor kunt gaan, je niet meer kunt geven, het lukt niet meer.
Waarom? Een direkt antwoord is er niet. Maar steeds meer van die verwondermomenten buiten het kader van je leven die je raken, verwarmen, die je waarlijk leven geven, een moment in de natuur, die glimlach van dat kind.

Ook een aangeraakt worden door het vele onrecht wat plaatsvindt om je heen. Om een bepaalde reden kun je er niet meer aan voorbij gaan. Het raakt, het doet pijn, waarom?
Je kunt niet meer door, je wil niet meer door, je wil opbloeien, tot volle bloei komen, wat het gevolg ook is.

lieve warme groet Kagib

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE