11-11-61 feiten en geloof

Een kraai kraste zo hard hij kon; hij zat op een tak met dicht gebladerte. Hij was niet te zien; er kwamen en gingen andere kraaien, maar hij ging bijna onophoudelijk door met zijn scherpe, doordringende gekras; hij was ergens boos over of beklaagde zich over iets.
De bladeren schudden om hem heen en zelfs de paar druppels regen deden hem niet ophouden. Hij was zo volkomen in beslag genomen door wat hem stoorde, wat dat dan ook mocht zijn. Hij kwam tevoorschijn, schudde zich en vloog weg, alleen om zijn bijtende aanklacht weer te hervatten; kort daarop raakt hij vermoeid en rustte uit.
En dezelfde kraai, op dezelfde plaats, liet toen een ander gekras horen, gedwee, een beetje vriendelijk en uitnodigend.

Er zaten andere vogels in de boom, de Indiase koekoek, een heldergele vogel met zwarte vleugels, een zilvergrijze dikke vogel, een van de vele die ook aan de wortels van de boom zaten te krabbelen. Er kwam zo'n kleine gestreepte eekhoorn aan, die de boom in klom. Ze zaten daar allemaal in die boom, maar het roepen van de kraai was het luidst en het meest doordringend.
De zon brak door de wolken en de boom wierp een zwarte schaduw; vanuit het kleine, smalle dal in het land kwamen - vreemd ontroerend - de klanken van een fluit.

Er zijn alleen feiten, geen belangrijke of minder belangrijke feiten.
Het feit - dat wat er is - kan niet begrepen worden als het met meningen of met oordelen wordt benaderd; de meningen en oordelen worden dan feiten, in plaats van het feit dat je begrijpen wilt.
In het zoeken naar feiten, in het waarnemen van feiten, van dat wat er is, leren wij van de feiten en wat ze ons leren is nooit mechanisch; om hun lering te volgen moet er scherp geluisterd en waargenomen worden; die aandacht blijft uit wanneer er een motief is om te luisteren. Beweegredenen verspillen en ontwrichten energie; actie met een beweegreden is daadloosheid die tot verwarring en verdriet leidt. Verdriet is door het denken opgebouwd en het denken dat zichzelf voedt, schept het ik en het mij. Zoals een machine leeft, zo leven het ik en het mij, een bestaan dat gevoed wordt door denken en voelen. Feiten vernietigen dit mechanisme.

Geloof is zo onnodig, evenzeer als idealen dat zijn. Ze verspillen energie die nodig is om de ontwikkeling van feiten, van dat wat er is, te volgen. Geloof, net als idealen, is een vlucht voor de feiten en die vlucht brengt geen einde aan het lijden. De beëindiging van het lijden is de feiten van ogenblik tot ogenblik begrijpen.
Geen systeem of methode leidt tot inzicht; dat doet alleen het zonder keuze gewaarzijn van de feiten. Meditatie volgens een systeem is het ontwijken van het feit van wat je bent; het is veel belangrijker jezelf en de steeds veranderende feiten omtrent jezelf te begrijpen, dan te mediteren om god te vinden, om visioenen, sensaties en andere vormen van afleiding te beleven.


Krishnamurti