15-11-61 luisteren

Het werd dag.
De heuvels zaten in de wolken en alle vogels zongen, riepen of krijsten; een koe loeide en een hond jankte. Het was een aangename morgen, het licht was zacht en de zon school achter de heuvels en de wolken. Onder de grote oude waringin werd op een fluit gespeeld; ze werd begeleid door een kleine trom. De klank van de fluit overheerste de trom en vervulde de lucht; door haar heel zachte, tedere tonen leek ze tot in je diepste wezen door te dringen; je luisterde ernaar, al kwamen er ook andere geluiden op je af; de wisselende roffels van de kleine trom bereikten je op de golven van de fluit en de krassende roep van de kraai kwam met de trom mee. De trom werd gedragen door de broze tonen van de fluit en zo kon het hele klankgebeuren voorbij aan alle weerstand en genoegen diep indringen.
Daarin lag grote schoonheid. Het geluid droeg de plotseling doorbrekende meditatie en in die meditatie voegden zich de fluit, de roffelende trom, het scherpe krassen van de kraai en alle dingen van de wereld, waardoor die explosie grote diepte en omvang kreeg.

Explosie is vernietigend en vernietiging is aarde en is leven, zoals Liefde dat is. De toon van de fluit is explosief wanneer je die laat begaan, maar dat doe je niet, want je wilt een veilig, zeker leven en dan wordt het leven een saaie geschiedenis; en als je het leven saai gemaakt hebt, probeer je het lelijke met zijn banale schoonheid betekenis en bedoeling toe te kennen. Dus is muziek iets om van te genieten en roept ze heel wat gevoelens op, zoals voetbal of een ander godsdienstig ritueel dat doet. Gevoelens en emoties zijn verspilling en kunnen zo licht in haat veranderen. Maar Liefde is geen sensatie, niet iets dat door het gevoel gevangen kan worden.
Totaal luisteren - zonder verzet, zonder enige weerstand - is het wonder van de explosie die het bekende verbrijzelt; zonder motief of richting naar die explosie luisteren betekent binnengaan waar denken en tijd niet kunnen volgen.


Krishnamurti