open zijn

Openheid is voorwaarde voor alles, open zijn.
Openstaan, het leven toelaten, met alles erop en eraan.
Het tot je laten spreken, je laten raken.
Niet jezelf beschermen achter mooie denkbeelden, overlevingsmechanismen. Van alles wat je moet verdedigen, of waardoor je, je zelf nooit zeker voelt, en je zo vaak aangevallen voelt. Groot, sterk zijn, zelfverzekerdheid, actief, wat al niet. Zoveel voorwaarden vaak waaraan we onbewust in ons innerlijk moeten voldoen voordat we er mogen zijn. Niet gewoon jezelf zijn, niet gewoon Zijn, puur en eerlijk zonder houding en facade of masker of muur.
En tuurlijk ook dit mag er allemaal zijn, maar zo zal de verandering stoppen en alles kristalliseren. Dan ga je eigenlijk dood, leef je niet meer maar overleef je.
Dus open zijn.
Zo kan alles meer en meer verruimen, tot eenheid worden. Meer en meer omvat en bevat worden, alles wat is, zodat je uiteindelijk één met alles bent. All-een.
En dan stroom je uit, zonder eigenbelang, zonder eigenwilligheid, zonder speciaal verlangen. Je stroomt over en voor wie wil of ontvankelijk is geef je alles wat in je is. Dat wordt zichtbaar wat nodig is, omdat jij t niet meer bepaald omdat jij er niet meer bent.

Als je vol bent van jezelf, van dit is het, niet meer niet minder, hier hou ik t bij.
Dit ga ik met hand en tand verdedigen, dit pakt niemand van me af.
Dan stopt de beweging, dan blijft alles hetzelfde, blijf je in een bepaald kringetje zitten.
Durf je hieruit te stappen, in nieuwe dimensies te stappen?
Nieuwe dimensies van leven en beleven en zijn.
Dit kan pas als je alles onder ogen ziet wat je nu bent, wat nu is, maar t nogmaals daar niet bij laat.
Open blijft voor meer, en nog meer, en nog anders. Nog ruimer, nog meer facetten, nog dieper, nog veelomvattender, nog stiller. Nog meer dat de Liefde vrij kan komen.
Wat eerst het helemaal was, verbleekt misschien weer, blijkt t toch niet te zijn. Er blijkt meer te zijn. Het leven toont weer een geheel nieuw gezicht, een fris gezicht, een vernieuwd gezicht.
Een nieuwe wereld, alsof je in een nieuwe wereld stapt.
En dit kan keer op keer, op keer gebeuren, zolang de ontvankelijkheid blijft. Uiteindelijk ben je waarlijk objectief, waarlijk volwassen, tot volle wasdom gekomen. Je ziet wat is, ervaart wat is, hoort wat is. Geen interpretatie, geen beeld, geen speculatie, het echt Weten.
Jouw persoon is dan uitdrukking van de Essentie geworden. Zo heeft de Essentie door jou heen op aarde mogen komen omdat jij verdween. Omdat je dat wat je dacht te zijn, te moeten zijn, behoorde te zijn, verdween.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-TQRPTDMFPXRK.mp3