alleen zijn en afzondering



De zon was ondergegaan en de bomen tekenden zich zwart en sierlijk af tegen de donker wordende hemel. De brede, machtige rivier was vredig en stil. De maan was juist zichtbaar even boven de horizon. Ze kwam op tussen twee forse bomen, maar gaf nog geen schaduwen. We liepen over de steile oever van de rivier naar boven en gingen een pad op dat langs de groene tarwevelden voerde. Dit pad was een eeuwenoude weg, het was door vele duizenden betreden, het was rijk aan traditie en het ademde stilte. Het slingerde zich tussen velden, mangobomen, en verlaten heiligdommen door. Er waren ook brede stroken bloementuin en de lucht was vervuld van heerlijke geuren. De vogels installeerden zich voor de nacht en een grote vijver begon de sterren te weerspiegelen.
De natuur was niet mededeelzaam die avond. De bomen stonden afzijdig, ze hadden zich teruggetrokken in stilte en in duisternis. Een paar met elkaar pratende dorpelingen gingen op hun fietsen langs en opnieuw heerste de diepe stilte en de vrede die ontstaat als alles alleen is.

Dit alleen-zijn is iets anders dan de gevreesde schrijnende eenzaamheid. Het is het alleen-zijn van het bestaan, het is ongerept, intens en volledig. Die tamarindeboom kent geen ander bestaan dan zichzelf te zijn. Zo is ook dit alleen-zijn. Je bent alleen, zoals het vuur, zoals de bloem, maar je beseft niet hoe puur en hoe immens dat is. Je kunt pas echt contact leggen als dit alleen-zijn een feit is.
Alleen-zijn bereik je niet door je allerlei te ontzeggen, door je af te sluiten. Alleen-zijn wil zeggen dat je je zuivert van alle motivering, van ieder streven op grond van begeerte, van alle doeleinden. Alleen-zijn is geen eindproduct van de menselijke geest. Je kunt niet de wens uitspreken alleen te zijn. Die wens is enkel een vlucht voor het verdriet van niet in staat zijn contacten te leggen.


Krisnnamurti

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen