deugd

De zee was heel kalm en op het witte strand was haast geen golfslag. Rondom de wijde baai lag in het noorden de stad en stonden in het zuiden palmen tot aan de rand van het water. Achter de zandbank waren de eerste haaien juist zichtbaar en verderop de vissersboten: wat boomstammen die met een stevig touw bij elkaar waren gebonden. Ze zetten koers naar een dorpje zuidelijk van de palmen.
Er was een prachtige zonsondergang, niet waar je die zou verwachten, maar in het oosten; het was een contrazonsondergang en de mooie wolkengevaarten werden beschenen met alle kleuren van de regenboog. Het was werkelijk iets fantastisch, het deed bijna pijn om ernaar te blijven kijken. De waterspiegel ving de stralende kleuren en trok een prachtig lichtend pad tot aan de horizon.

Deugdzaamheid ligt op het terrein van het hart en niet op dat van het brein. Als het brein een deugd aankweekt, is dat een kwestie van sluwe berekening, het is zelfverdediging, gewiekste aanpassing aan de omgeving. Zichzelf vervolmaken is een absolute ontkenning van deugdzaamheid. Hoe kan er sprake zijn van deugzaamheid waar we met angst te maken hebben! Angst ligt op het terrein van het brein en niet op dat van het hart. Angst verbergt zich achter allerlei gedaanten: deugdzaamheid, fatsoenlijkheid, aanpassing, dienstbetoon, enz. Angst zal altijd een bestanddeel zijn in alle betrekkingen die het menselijke brein aangaat en bij alles wat het onderneemt.
Het brein is niet gescheiden van wat het onderneemt, maar het kent zich een afzonderlijk bestaan toe en geeft zich daarmee continuïteit en duurzaamheid. Zoals een kind oefent op de piano, beoefent het brein heel geslepen deugdzaamheid om het leven met grotere duurzaamheid en meer overwicht tegemoet te kunnen treden of datgene te bereiken wat het als het allerhoogste ziet.


Krishnamurti