ervaren

Het dal lag in de schaduw en de ondergaande zon raakte de verre bergtoppen; hun avondgloed leek wel van binnenuit te komen. Aan de noordkant van de lange weg lagen de bergen kaal en dor in de glans van het vurige licht; naar het zuiden waren de heuvels groen en welig begroeid met struiken en bomen. De rechte weg deelde het lange, liefelijke dal in tweeën. De bergen leken deze avond heel dichtbij en onwerkelijk, heel licht en teer. Grote vogels cirkelden moeiteloos hoog door de lucht. Grondeekhoorns staken op hun gemak de weg over en in de verte snorde een vliegtuig. Kwartels lieten hun roep horen en een renkoekoek verdween tussen het struikgewas. Een lange slanghagedis, in zijn rust gestoord door de hond, kronkelde weg, het lange onkruid in. De avondstilte spreidde zich over het land.

Ervaring is iets heel anders dan ervaren. Ervaring vormt een belemmering voor de toestand van ervaren. Hoe aangenaam of onaangenaam de ervaring ook mag zijn, ze houdt de opbloei van het ervaren tegen. Ervaring zit al verstrikt in het web van de tijd, ze behoort al tot het verleden, ze is een herinnering geworden, die alleen tot leven komt in antwoord op het heden.
Leven is het heden, leven is niet de ervaring. Het gewicht en de kracht van de ervaring overschaduwen het heden en zo wordt ervaren tot ervaring. De menselijke geest is de ervaring, het bekende, hij kan nooit in een toestand van ervaren verkeren, want wat hij ervaart, borduurt voort op zijn ervaring. De menselijke geest kent alleen continuïteit en zolang die continuïteit voortduurt, kan hij nooit iets wat nieuw is in zich opnemen. Wat continuïteit heeft kan nooit in een toestand van ervaren verkeren.


Krishnamurti