dansende zeepbel



Wie
's morgens werd geboren,
is 's avonds al heengegaan.
Zo is het leven:
een dansende zeepbel

Chomei (1154-1216)

Ik vind het een mooi beeld.
Heb eens heel intens naar zo'n dansende zeepbel gekeken.
Zo heerlijk om van te genieten hoe die straalt in het zonlicht meegenomen door de wind. Binnenin die kleurschakeringen.
Elk moment kan het leven van zo'n bel eindigen.
Door aanraking met een boomtak, of een kind wat zo graag die bellen wil pakken.
Sommigen mogen wat langer doordansen zonder dat ze in botsing komen met iets.
Dan verijlt die zeepbel meer en meer, wordt intens doorzichtig, kleurtjes verdwijnen.
En dan, plotseling, pats, weg.
Weg dans. Weg zeepbel.
Niets meer van te zien.

Zijn we niet allemaal van die zeepbellen?
En elk moment kan ons leven op deze aarde eindigen.
Plotseling, als een schok, of langzaam verijlend tot het niets.
Broos en breekbaar geworden. Heel dun nog de levenskracht die je voort laat gaan.
Wat mooi zou het zijn, als er tot het eind een intens genieten en beleven zou zijn.
Elk moment van dat leven, waar de dans ook heen gaat.
En als het dan plotseling of langzaam verijlend hier eindigt, dat het dan ook helemaal goed is. Dat je tijd gekomen is, een nieuwe dimensie vol overgave wordt omarmd, begroet.

lieve zonnetjesgroet Kagib 

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE