Stilte

Weten dat er voor het liefste,
het hevigste geen woorden zijn. Veel
kan gezegd, veel kan gezongen, maar
het hoogste, het diepste is onuitsprekelijk.

En telkens weer het zwijgen toe doen.
Stap voor stap opklimmen, afdalen naar
de stilte. Alleen maar ademen, het opperste,
het innigste in en uitademen.

Om tenslotte weer te spreken, te zingen.
Taal die taal, lied dat lied is.
Taal, lied, opbloeiend uit de stilte.

Hans Bouwma

Mooi die laatste regeltjes.
In voeling met die ware Stilte kan het ware spreken komen.
Een zingen, uitzingen, uitstralen van de Liefde.
En voordat die er is, steeds weer jezelf terug roepen, steeds weer bezinning.
Je afvragen is dit nu werkelijk zo belangrijk waar ik nu vol mee zit?
Even heel bewust ademen, alles doorvoelen, voelen de betekenis van dat wat is.
Misschien verdwijnt wel heel veel, en de Stilte blijft over.

lieve warme groet Kagib