de dorpsjongen

Het was een mooie avond. De zon ging onder achter immens grote, donkere wolken, waartegen een groepje hoge, slanke palmen stond afgetekend. De rivier had een gouden gloed gekregen en de verre heuvels glansden in het licht van de ondergaande zon. Het onweerde, maar aan de kant van de bergen was de hemel helder en blauw. Het vee kwam terug uit de weide en een kleine jongen dreef het naar de stal. Hij kon hooguit tien of twaalf jaar oud zijn en, al was hij ook de hele dag alleen geweest, hij zong het hoogste lied, waarbij hij nu en dan een koe die afdwaalde of die te langzaam liep, een tik gaf. Hij glimlachte; zijn donkere gezicht begon te stralen. Nieuwsgierig bleef hij staan en begon gretig, maar toch enigszins gereserveerd, vragen te stellen.
Het was een dorpsjongen, hij moest dus wel ongeschoold zijn; hij zou nooit kunnen lezen en schrijven, maar hij wist al wel wat het betekende op zichzelf te staan. Hij besefte niet dat hij alleen was; waarschijnlijk kwam dat nooit bij hem op en hij was er ook ook niet neerslachtig onder. Hij was gewoon alleen en hij was tevreden.

Hij was niet tevreden mét iets, hij was eenvoudig tevreden. Mét iets tevreden zijn betekent ontevreden zijn. Tevredenheid zoeken in een bepaalde relatie betekent angstig zijn. Tevredenheid die afhankelijk is van het hebben van een relatie is niet meer dan bevrediging.
Tevredenheid is een toestand van niet afhankelijk zijn. Afhankelijkheid leidt altijd tot conflict en tot verzet. Je hebt vrijheid nodig om tevreden te kunnen zijn. Vrijheid is iets waarmee je moet beginnen, dat kan niet anders, vrijheid is geen eindbestemming, geen doel dat bereikt moet worden. Je kunt nooit ergens in de toekomst vrij zijn. Toekomstige vrijheid is geen realiteit, dat is alleen een idee. De realiteit is dat wat is; en passief besef van dat wat is is tevredenheid.


Krishnamurti