de enkeling

Er zijn mensen die bevestiging zoeken buiten zichzelf. Mensen die hun zekerheid proberen te vinden in een bepaalde vorm. Als ze die vorm gevonden hebben dan zijn ze gelukkig. Dit zijn uiteindelijk de meeste mensen.
Maar er zijn ook de uitgezonderden wiens diepste verlangen is om te begrijpen, om de essentie te grijpen en proberen ontvankelijk te blijven voor elke nieuwe impuls, aanraking, om zo nog beter te kunnen bevatten, nog dieper het leven te kunnen begrijpen. Dit is de enige zin van hun leven.
De uitgezonderden passen niet in deze wereld, waarin de meeste uiteindelijk, in wat voor vorm dan ook alleen maar bevestiging zoeken, geborgeheid, zekerheid. In een mens, een ding, in techniek.
De uitgezonderden worden niet begrepen, de enkelen, wiens diepste intentie is om meer en meer te kunnen bevatten, omvatten. Daardoor is er een bepaalde eenzaamheid voor deze enkeling.
Ze worden niet begrepen door de velen omdat de velen hen niet kunnen bevatten.

Sommige enkelingen kunnen dit ervaren uitdrukken in een boek, in een roman, een schilderij, een muziekstuk. Maar uiteindelijk kunnen de velen niet lezen, niet zien, niet horen, niet werkelijk bevatten wat deze enkeling tot uitdrukking heeft willen brengen. De ironie is, dat de enkelingen, de uitgezonderden zichzelf her-kennen in de openbaringen van elkaar. Uiteindelijk zullen de enkelingen altijd enkelingen blijven. Het zal nooit over kunnen slaan op de velen. Het zal altijd een gescheiden wereld blijven. Zo zullen de enkelingen altijd een beetje zonderling blijven voor de velen. Niet werkelijk van deze wereld.

Kagib

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE