de coyote, de kwartel en de Liefde

Hoe moeilijk was het niet, tussen de heuvels een coyote, een soort wilde prairiewolf, te zien te krijgen! Zijn kleur was gelijk aan die van de rotsen en hij deed zijn uiterste best om onzichtbaar te blijven. Je moest hem geen moment uit het oog verliezen en zelfs dan nog was hij opeens verdwenen en lukte het je niet hem van de achtergrond te onderscheiden! Je keek en keek of er iets bewoog - maar nee, niets. Misschien kwam hij dadelijk wel naar die diepe poel in de bedding. Niet lang geleden had er een verwoestende brand tussen de heuvels gewoed en toen had het wild zich teruggetrokken; maar nu waren enkele exemplaren teruggekomen.
Dwars over het pad leidde een moederkwartel haar pasgeboren kuikentjes - het waren er meer dan een dozijn; voorzichtig stuurde zij ze op een bosje dicht struikgewas af. Het waren niet meer dan geelgrijze, zachte ronde veren balletjes, nog zo onwennig in deze gevaarlijke wereld, maar vol geestdriftig leven. Onder dat struikje waren er verschillende boven op de moeder geklommen, maar de meeste waren, net met moeite uit het ei gesparteld, onder de veilige vleugels rust komen zoeken.

Wat is het dat ons met elkaar verbindt? Niet onze behoeften. Evenmin de handel of de machtige industrieën, of de banken en de kerken; dat zijn louter denkbeelden en dingen die uit denkbeelden zijn voortgekomen. Denkbeelden houden ons niet bijeen. Ook al komen we samen omdat dat ons goed uitkomt, of om redenen van noodzaak, van gevaar, haat of godsdienst, geen van die dingen houdt ons werkelijk bijeen.
De dingen moeten alle van ons afvallen, zodat we alleen staan. In dat alleenstaan bestaat liefde en liefde is wat ons bijeenhoudt. Een door iets in beslag genomen geest is nooit vrij, of hij nu door het verhevene in beslag genomen wordt of door het alledaagse.


Krishnamurti