onderweg



De weg slingerde zich bochtig door de heuvels, de ene eindeloze kilometer na de andere. Brandend lagen de stralen van de middagzon over de gouden heuvels en de verspreid staande bomen getuigden met hun diepe schaduwen van hun eenzame bestaan. Kilometers in de omtrek was geen spoor van een woning te zien.
Naar het noorden toe was de hemel diepblauw, naar het westen toe verblindend licht. Het land was hier, hoe onvruchtbaar en eenzaam het er ook bij lag, merkwaardig levend van sfeer en ver van alle menselijke vreugde en pijn. Vogels waren er niet en evenmin zag je er wilde dieren, op de enkele veldeekhoorns na die dwars over de weg renden. Water was nergens te zien, behalve op een of twee plekken waar vee aanwezig was. In de regenperiode zouden de heuvels groen, mals en aantrekkelijk worden, maar nu waren ze stug en streng, met de schoonheid van alles vullende stilte.

De blauwe hemel en de golvende gouden heuvels waren tastbaar in hun uitgestrektheid en blijvendheid, maar maakten tevens deel uit van de tijdloosheid. Je geest en je ogen letten waakzaam op de weg; de duistere, eenzame bomen waren intens en vol leven, en elk afzonderlijk sprietje dor gras op het gebogen profiel van de heuvels was simpel en duidelijk waarneembaar.
Het late middaglicht hing roerloos om de bomen en tussen de heuvels en het enige dat bewoog was, razendsnel, de auto. Het zwijgen tussen de woorden maakte deel uit van die maatstafloze stilte. Deze weg zou ten einde lopen en in een andere overgaan en ook die zou ergens doodlopen; deze zwijgende, donkere bomen zouden eens omvallen, als stof verstrooid worden en verloren raken; met de regenperiodes zou groen gras uitlopen en ook dat zou weer verwelken.

Leven en dood zijn onafscheidelijk en het scheiden van die twee houdt eeuwig en altijd angst in. Scheiding betekent het begin van alle tijd; door de angst voor het einde wordt het beginnen pijnlijk. In dat rad zit de menselijke geest gevangen, zo spint hij het web van de tijd. Denken is zowel de werking als het product van de tijd en denken kan geen liefde aankweken.


Krishnamurti

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen