onderweg

De weg slingerde zich bochtig door de heuvels, de ene eindeloze kilometer na de andere. Brandend lagen de stralen van de middagzon over de gouden heuvels en de verspreid staande bomen getuigden met hun diepe schaduwen van hun eenzame bestaan. Kilometers in de omtrek was geen spoor van een woning te zien.
Naar het noorden toe was de hemel diepblauw, naar het westen toe verblindend licht. Het land was hier, hoe onvruchtbaar en eenzaam het er ook bij lag, merkwaardig levend van sfeer en ver van alle menselijke vreugde en pijn. Vogels waren er niet en evenmin zag je er wilde dieren, op de enkele veldeekhoorns na die dwars over de weg renden. Water was nergens te zien, behalve op een of twee plekken waar vee aanwezig was. In de regenperiode zouden de heuvels groen, mals en aantrekkelijk worden, maar nu waren ze stug en streng, met de schoonheid van alles vullende stilte.

De blauwe hemel en de golvende gouden heuvels waren tastbaar in hun uitgestrektheid en blijvendheid, maar maakten tevens deel uit van de tijdloosheid. Je geest en je ogen letten waakzaam op de weg; de duistere, eenzame bomen waren intens en vol leven, en elk afzonderlijk sprietje dor gras op het gebogen profiel van de heuvels was simpel en duidelijk waarneembaar.
Het late middaglicht hing roerloos om de bomen en tussen de heuvels en het enige dat bewoog was, razendsnel, de auto. Het zwijgen tussen de woorden maakte deel uit van die maatstafloze stilte. Deze weg zou ten einde lopen en in een andere overgaan en ook die zou ergens doodlopen; deze zwijgende, donkere bomen zouden eens omvallen, als stof verstrooid worden en verloren raken; met de regenperiodes zou groen gras uitlopen en ook dat zou weer verwelken.

Leven en dood zijn onafscheidelijk en het scheiden van die twee houdt eeuwig en altijd angst in. Scheiding betekent het begin van alle tijd; door de angst voor het einde wordt het beginnen pijnlijk. In dat rad zit de menselijke geest gevangen, zo spint hij het web van de tijd. Denken is zowel de werking als het product van de tijd en denken kan geen liefde aankweken.


Krishnamurti