open voor pijn

Hoe gaan we om met innerlijke pijn, verdriet, kwetsbaar zijn, een open  kwetsbaar hart, echt de pijn toelaten in onszelf.
Dat gebeurt eigenlijk minimaal in de maatschappij. Ok er mag emotie zijn in verband met wat de ander gedaan heeft dat de wereld slecht is of je vriend of de familie etc. maar het toelaten van algemeen innerlijke pijn, geen weg meer weten, intense confrontatie met jezelf dat gebeurt minimaal.
En omdat we hier geen ruimte aan geven, dit er niet mag zijn, kunnen we er ook niet werkelijk zijn met een open eerlijk hart bij de medemens die in die situatie terecht komt. Zolang het ons niet overkomt kunnen we er makkelijk over praten er over-heen praten met sussende woorden, of komt wel goed, en kop op, nu terug naar de orde van de dag. Maar we laten die ander zijn/haar pijn niet echt toe omdat we nog nooit onze eigen echte pure innerlijke pijn toegelaten hebben.
Daarom hebben we alles verplaatst naar de hulpverlening, zij lossen het wel op, ga maar in therapie. De geestelijke gezondheidszorg die iedereen weer klaar moet stomen voor de maatschappij. Daar is ook vaak heel weinig echte pure openheid en ruimte voor die ander omdat alles etiketjes heeft. Ze hebben ervoor geleerd, weten wat er aan de hand is, liefste niet teveel de emotie hun werk laten doen, daarom maar liever medicijnen. En ja met medicijnen kunnen we er dan wel weer tegenaan. We moeten allemaal weer genormaliseerd worden, maar wat is normaal?

Alle symptomen die de samenleving toont, maken eigenlijk zichtbaar dat de samenleving ziek is, heel erg ziek. Maar het blijft onzichtbaar, en zolang het ons niet overkomt gaan we gewoon door waar we mee bezig zijn. Totdat het lot toeslaat en alle vrijblijvendheid verdwenen is. En dan kunnen we er dus niet echt voor elkaar zijn, de cirkel is rond.
Zolang we niet open zijn gegaan voor onze eigen innerlijke pijn kunnen we er niet werkelijk voor de ander zijn, dat is de kern. En dan stoppen we de ander in een hokje want dat is lekker veilig, hoeven we niet naar onszelf te kijken. Jij bent ziek niet ik, jij helpt hulp nodig niet ik. En een volgend moment ben jij aan de beurt. En er is niemand die er werkelijk voor je is. En zo laten we zo zo zoveel medemensen in de steek.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/d3ahLJKMca