tijdloze Liefde

Liefde is niet van de tijd.
Liefde is.
Als de Liefde verdwenen lijkt te zijn is die er toch nog. We zijn er zelf tussenin gaan staan.
Jaren kan de Liefde zo verborgen zijn, en een volgend moment kunnen we ineens in het Licht staan. In het Licht van de Liefde. Misschien is t maar een moment, stappen we weer uit het Licht, stappen we in andere lichten, maar het Licht blijft, met ons, in ons, om ons.
Voor Eeuwig.
Je Weet het wanneer je in de Liefde bent. Er is een volkomen vrede, vervuld in jezelf, en je voelt je licht. Want het Licht is licht, gedragen door het Licht, gedragen door de Liefde.
En je hebt Lief omdat er niks anders meer is, over gebleven is, dan deze Liefde. Je hebt de ander Lief, je hebt het totale bestaan Lief.

Liefde is Liefde.
Maar zolang we deze Liefde niet in ons hebben mogen ervaren, of niet meer ervaren, zijn we dan niet uiteindelijk bewust of onbewust, in alles wat we doen, op zoek naar deze Liefde?
Omdat we niet vervuld zijn?
Omdat we iets missen?
In al ons handelen, in de relaties die we aangaan, een verlangen naar deze Liefde?
Terwijl de Liefde er altijd is.
Een einde van alle eenzaamheid is, met mensen of zonder mensen.
Slechts alle beelden op laten lossen in de Liefde.
Alle strijd en verzet.
Alle verkramping.
Loslaten, overgeven.
Overgave.
Met lege handen.
Kwetsbaar, met een open, een ontvankelijk hart.
Hier ben ik Liefde.
Vervul me, vul me.
Zodat ik waarlijk Lief kan hebben.
Zodat ik overstroom van Liefde.
Zodat ik waarlijk geef om de ander zonder verlangen, zonder houding, zonder bedoeling.
De Liefde is er.
En elk moment kan Het gebeuren als er ontvankelijkheid is.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/sdXXsIWOdM