er wordt voor ons gezorgd

Er wordt voor ons gezorgd.
Misschien is je reactie, en al die ten hemel schreiende ellende en wanhoop die gaande is. Oorlogen, en bv aids waar miljoenen mensen mee te maken hebben, vergelijkbaar met de pest in de middeleeuwen.
Wat is dit eigenlijk voor wereld?

Als ik naar mezelf kijk, vele jaren geleden, voordat ik t bewustzijnspad opging, was ik zo boos en verdrietig over deze wereld. Alle ellende, alle onrecht, armoede, honger, onderdrukking.
En nu.......
Nu is al jaren alle emotie verdwenen.
En de wereld is niet veranderd.
Het lijkt allemaal zelfs erger en erger te worden, meer en meer te escaleren.
Ben ik onverschillig geworden?
Een koud, kil mens die niks meer voelt?
Is Bewustzijn koud en onverschillig?
Nee.
Wat dat betreft, vond ik wel erg goed een reportage op t journaal, waarom mensen zo gul geven voor een ramp. Dat er eigenlijk veel minder betrokkenheid is bij andere rampen in de wereld. Die ook zo onze hulp nodig hebben, die ook nu plaatsvinden, hongersnood, geweld.
Het raakt ons in t hart als we identificaties hebben. Dan staat het dichter bij ons, Het heeft allerlei verbindingen met onze eigen zijnsstaat.

Maar ja wordt er voor ons gezorgd.
Ondanks bovenstaande zeg ik ja, ja er wordt voor ons gezorgd.
Er kan voor ons gezorgd worden in alles.
Als wij ons aan deze zorg over willen geven.
Als wij ons voor deze zorg willen openen.
We zijn hier op de wereld gekomen om ervaring op te doen, om wakker te maken, uiteindelijk, wat tijdloos en universeel is.
Maar hier gaan vele stadia aan vooraf.
Stadia van gewoon veel ervaringen opdoen, omdat er nog veel ervaren wil worden.
Zodat uiteindelijk er een rijpheid kan ontstaan, een verlangen van binnenuit, er is iets anders, ik verlang naar iets anders, wat buiten is, vervult me niet meer.

Er wordt voor ons gezorgd.
Er kan voor ons gezorgd worden,
door het Leven.
Als wij de touwtjes uit handen willen geven,
ons over willen geven,
onze eigenwilligheid willen opgeven.
En zolang we dit niet doen, zullen we steeds de vruchten plukken van onze daden.
We oogsten wat we zaaien.
Het Leven geeft ons die vrijheid.
Het Leven heeft hierin een eeuwig geduld.
Door deze ervaringen worden we gelouterd.
Totdat waarlijk van binnenuit opstaat, ervaarbaar is, na eindeloze ervaringen, slagen, niet mijn wil geschiede maar uw Wil.
Toon me het pad.
Ik geef me over.
Ik weet het niet.
Ik weet niets.
Ik kan het niet.
Ik kan niets.
Dan gaat bovenstaande in werking.
Dan wordt verbinding gemaakt met dat wat het meest zekere is, wat je jezelf voor kan stellen.
Het Leven kan je dan gaan leiden, en zal je beschermen, zal je dragen, inspireren van binnenuit.

En hoemeer jij stil wordt van binnen, hoemeer het Leven hierin ervaarbaar mag/kan worden.
En wie weet kan het leven dan nog alles op zijn kop zetten, maar meer en meer wordt in jou iets wakker. Je voelt jezelf hierin gegrond, vervuld, gedragen. Iets wat niet meer te schokken is, waar je niet meer uitgehaald kan worden, waar je een onaantastbare Zekerheid in gevonden hebt, begrip.
Dan kan het Leven zich door jou heen openbaren.
Dan kan het Leven zich door jou heen laten zien.
Dan heb je vervuld, de reden en betekenis waarom we hier zijn.
En je doet dat wat het moment vraagt.
Je doet dat wat nodig is.
In Vrijheid.
In Verbondenheid.
In eenheid.
gedragen en vervuld door de Liefde.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/splOg5itXR