geven om jezelf

Als je werkelijk om jezelf geeft, kun je waarlijk een ander iets geven omdat er geen verlangen op zit, bewust of onbewust, om iets terug te ontvangen. Het is niet vanuit gemis dat je dan iets geeft, of vanuit een gevoel van verplichting. Er zit geen angst meer op om iets te verliezen, want wat kun je verliezen als je alles hebt, als je Bent?
Het geluk, de vervulling zul je nooit buiten jezelf krijgen, maar alleen in jezelf. Als je het daar wezenlijk gevonden hebt zal het alles vervullen buiten jezelf.
De voorwaarde hiervoor is, als dit ooit mag/kan gebeuren, is openstaan voor jezelf. Voor wat binnenin is, wat daar leeft, wat er in je omgaat. Je verlangens, je angsten, je beleven, alles wat daar maar leeft. Dit toelaten, dit ontvangen, dit door je heen laten gaan. Dan mag en kan t zijn werk doen, en mag er bevrijding en heling komen.

Als je de durf hebt om open en kwetsbaar te zijn, kun je ook echt de ander ontvangen. Dan hoef je geen afweermechanismen te vertonen, kun je de ander toelaten. Dan durf je jezelf te laten raken waardoor beweging plaats mag vinden, verandering. Dit kan pijn doen, confronteren, maar het brengt ook waarlijk verbondenheid, verdieping. Echte Liefde kan zo vrij komen.
Meer en meer mag/kan je zo vervuld worden in jezelf. In gewoon Zijn, hierin vrede vinden. Waarlijk Liefde voelen omdat die dan meer en meer vrij mag/kan komen. Alle verkramping verdwijnt, alle groothouden, sterk zijn, alle afhankelijkheid.
Je Bent, en in dat Zijn kun je waarlijk de ander liefhebben, waarlijk geven, en waarlijk ontvangen, als een eenheid. In één Stroom, open, wat maar nodig is. De ene keer ontvang je met dankbaarheid en vreugde, een andere keer geef je met dankbaarheid en vreugde. Alles is dan vrij. Dan reageer jij niet meer, dan leef jij niet meer, maar het Leven leeft door jou heen. De Essentie, de Liefde, in Vrijheid, in verbondenheid, in eenheid met alles en iedereen.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/vERtoshQUr