gewoon Zijn

Waarom komen we niet graag thuis, bij onszelf, in onszelf?
Gewoon Zijn, zonder iets.
Zonder iets te doen, zonder iets te hoeven, zonder iets te hoeven zijn.
Gewoon Zijn?
Waarom zoeken we het steeds weer buiten ons zelf, bij anderen, in wat we doen?
Het zou zo eenvoudig kunnen zijn.
Maar we maken het zo moeilijk.
Op alle mogelijke manieren die vervulling, de bevestiging, de bekrachtiging buiten onszelf vinden. Van ik mag er zijn?
En het daar nooit kunnen vinden.
De bekrachtiging, de Kracht ligt binnenin.
Het is er altijd, het draagt ons.
Dat Zijn we werkelijk.

Elk moment kunnen we er naar terug keren.
We hoeven er niets voor te doen, we hoeven het alleen maar te doen.
Elk moment weer een kans het te doen.
Voelen, ten diepste voelen wat nu is.
Door je heen laten gaan wat nu is, het mag er allemaal zijn.
Wat vertellen die gedachten allemaal over jou?
Wat je zou moeten zijn, wat je zou moeten doen, wie je wel niet bent?
Allemaal gedachtespelletjes.
Ze spelen een spel met je.
Maar de Waarheid hebben ze niet.
Die zit daaronder.
Als je nog dieper zakt, kun je daar verbinding mee maken.
Dan kun je het voelen, dan Weet je het.
Die gedachten zijn zo vluchtig. Daar moet je, je niet te druk over maken.
Maar als je helemaal tot jezelf komt, diep in jezelf zakt, dan kan het Zijn tot je spreken, je Essentie.
Dat wat werkelijk, werkelijkheid is.
Dat wat je werkelijk Bent.
Tijdloos en Universeel.

Zo kunnen alle programma's gewist worden waarmee je geprogrammeerd bent.
En dit kan met pijn gepaard gaan, verdriet, hoort er allemaal bij, en mag er allemaal bijhoren.
Maar t zal dan bevrijdend zijn, helend, als je dit proces toe durf te laten.
En uiteindelijk blijft je Essentie over.
Voel je, je waarlijk thuis in je hart.
En zul je jezelf overal thuis voelen.
Niemand kan je er meer uithalen.
Je bent vervuld in Zijn.
Je bent vervuld in de Liefde.
Je bent weer heel.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/YKS9vTRikk