de adem Gods

God inademen en uitademen, en inademen, en dit steeds door in een Eeuwige Stroom.
Het zou zo kunnen zijn.
Het zal eens zo Zijn.
Een stroom van harmonie in harmonie, gedragen door de Liefde.
Maar vaak doet inademen zo'n pijn. Wat op ons pad komt. Om dit helemaal in te ademen, toe te laten, door je heen te laten gaan. Dat het zo kan spreken, en van daaruit oplossen, verdwijnen. Door begrip door inzicht, doordat het Bewustzijn spreekt, ziet wat het is, wat het werkelijk is.
En het uitademen, het loslaten, het overgeven. Alles overgeven in vertrouwen zonder dat er iets achter blijft.

Maar zoveel heeft zich vastgezet in ons hoofd. Is vastgeklonterd in beelden, gedachtenbeelden over het leven. Het Leven wordt niet meer ervaren. Slechts een leven uit deze beelden, vanuit deze beelden.
De Stroom is geblokkeerd, er zit van alles voor. We zitten er zelf voor met onze gedachtebeelden, onze emotiebeelden en verbeeldingen.
Maar als de Liefde zijn werk in ontvankelijkheid, in het hebben van een open hart, zijn werk mag doen, dan mogen al die klonters in de Liefde oplossen, en mag de Stroom weer vrijgemaakt worden. Zodat er weer harmonie mag zijn met jezelf, met de ander, met het Andere, met het Al, met Alles.
Dan ademen we waarlijk weer God in, puur en zuiver en ademen God weer uit in één vloeiende beweging.

Kagib

http://we.tl/E58Q7bG6rv