Zelf-kennis
Er is iets in ons wat helemaal puur is, vrij is, onthecht is. Alles Ziet/overziet, alles begrijpt/omvat/Weet. Iets wat waarlijk Liefde is.
Maar vertrouwen we hierop?
Geven we hieraan ons hart? Willen we ons hieraan overgeven?
Of liever vertrouwen op wat we denken te weten, wat ons aangeleerd is opgelegd is. Wat ons ingegoten is door opvoeding/maatschappij etc.
Sja, en wat we niet vertrouwen dat wordt vaak onze vijand. Daar gaan we tegen in verzet, verdediging, aanval. We willen niet horen, luisteren naar hoe t tijdloze Geweten, Weten spreekt.
De Stem van ons Zelf, van dit Weten, van het Geweten kan heel confronterend zijn. Daarom vluchten we er toch liever voor weg in zoveel, in het luisteren naar zovele andere stemmen.
En toch is dat Zelf, dat wat we werkelijk Zijn, uiterst betrouwbaar. Onze grootste vriend, die t aller, allerbeste met ons voorheeft. Ons omvat met Liefde/begrip, met een oneindig geduld. Altijd klaar staand, niets verlangend maar meteen alles gevend als er opening gegeven wordt.
En zo in overgave aan dit Zelf zullen wij meer en meer Weten, versmelten met dit Weten, met de Liefde. Onthecht raken zonder spanning of fixatie, gewoon onthecht Zijn. Meer en meer gelijkmoedig zijn, emoties die verstillen, vredig, zachtmoedig zijn.
De vruchten van het Zijn die zich meer en meer mogen openbaren.
Je kunt t niet doen, maar je zult t Zijn.
Onder leiding van dit Zijn, meer en meer jezelf doorzien, begrijpen. Alles wat je doet van waaruit je t doet, waarom je reageert zoals je reageert op mensen, situaties. Het kijkt dwars door jou heen, en zo mag jij Zien en je bevrijden, alles laten oplossen in de Liefde.
Kagib
De uitgesproken woorden:
http://we.tl/WFVQPJWlQm
Reacties