Mens worden

Dat is uiteindelijk de kern dat wij ruimer en ruimer en ruimer worden.
Maar niet wij worden ruimer, wij ruimen het veld.
Pas dan kan dat alomvattende de ruimte in ons laten ervaren. Meer en meer omvattend/bevattend worden, juist door te verdwijnen.
Dit proces kan altijd voortgang vinden, houdt nooit op dit verruimen, als we er ruimte aan geven.

Voorwaarde voor dit proces is nederigheid.
Maar nederigheid kun je niet doen, het mag een ervaring worden waardoor je vanzelf nederig wordt. In een besef dat Tao dat de Kracht dat het Zijn, zo, zo wijs zo, zo Liefdevol zo vol compassie zo veel dimensies heeft. Zozeer alles Weet dat je niet anders meer kunt dan symbolisch je hoofd buigen en zeggen niet mijn wil geschiede. Neem me mee. Laat me meestromen met die Eeuwige stroom waar die ook heen gaat. En daarin voel je jezelf zo geborgen, zo beschermd, zo gedragen waardoor het leven licht en blij mag zijn. Waardoor dankbaarheid opwelt dat je leeft, dat je dit hebt mogen vinden in jezelf en in alles.

In eerste instantie zijn we zozeer niets, al denken we zoveel te zijn, zijn we zozeer opgeblazen waardoor we in wezen heel heel klein en nietswaardig zijn. Een hele kleine, verkrampte gespleten verwarde wereld vol strijd en verzet en overleven.
Maar als we tot die overgave komen vindt er een omkering plaats. Voor de mens die niet ziet zullen we inkrimpen, heel klein worden nietswaardig maar in de ogen van Tao van de Liefde zullen we het meest grootse Wezen zijn, een waar Mens zijn.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/91rmD34mYI