idealen
Ja, toen ik nog niet het spirituele pad op was gegaan was ik waarlijk een idealist. Grote idealen voor een betere wereld. Gestreden voor die betere wereld op alle mogelijke manieren. Gestreden tegen onrecht in die wereld. Als ik in die fase was blijven steken had ik nooit wezenlijk iets kunnen betekenen in deze wereld.
Maar dat voelde ik dus ook steeds dieper, ik bestrijd alleen symptomen, het lost niks op. Toen kwam dus ook de ommekeer na een intense crisis hierin, de verandering begint binnenin. Daar moet de oorlog uitgevochten worden daar moet de vrede komen pas dan kan de oorlog buiten verdwijnen. Alleen binnenin kan zonder forceren geweldloosheid vrijkomen zonder oefening of dwang. Alleen vanuit het tot inzicht en begrip komen.
Weer een harde waarheid, maar het is zo, je kunt jezelf verschuilen achter idealisme. Dan hoef je niet meer in jezelf te kijken, het probleem ligt buiten, buiten moet t paradijs komen het Utopia, niet het vrijmaken van het paradijs wat binnenin al aanwezig is.
Ik streed in eerste instantie tegen de wereld omdat het me pijn deed wat ik om me heen zag, omdat ik het niet begreep, niet begreep het waarom van alles. Dat deed me intens verdriet en vanuit dat niet begrijpen ontstond weer boosheid.
Als die antwoorden niet gekomen waren was ik er waarschijnlijk niet meer geweest of in een gekkenhuis geëindigd. Hierin was geen enkele vrijblijvendheid of ondergrond.
Maar de antwoorden kwamen wel en daarom kan ik nu aanreiken voorleven wat ik hier deel, wat in me vrijgekomen is.
Kagib
De uitgesproken woorden:
Reacties