minnaar zijn
In het minnaar van het Leven zijn is er totale overgave. Geen voorbehoud, geen jamaars, de stroom van binnenuit volgen.
Weer onbevangen als een kind, spontaan.
Maar niet blind voor de ander, niet blind voor jezelf. Juist een puur aanvoelings/invoelingsvermogen van dat wat is, wat in de ander is, wat in jezelf is, wat nodig is. Omdat er geen denken tussen zit. Het is het bewustzijn dat alles omvat.
Omdat er geen belangen zijn, geen versplintering, geen verschillende stemmen die spreken. Het is één, het is heel. Je bent vol-ledig.
Je Weet, je Bent.
En ja, op een bepaalde manier ben je zo heel kwetsbaar, omdat je geen buffer hebt van het denken. Dus alles komt direkt naar binnen. Toch kan uiteindelijk niets meer je eruit halen, uit de Liefde omdat elke eventuele aanval afketst of geabsorbeerd wordt in het Weten, in de Liefde.
Je Weet wat is, je kent jezelf. Zelfkennis, ware doorleefde Zelfkennis is Godskennis.
Vertrouwen speelt geen rol meer, want er is niets meer van je af te pakken. Hoe de ander is, wat hij/zij doet is hem/haar verantwoordelijkheid of t waarheid is of een leugen die geuit wordt. Daarnaast gewoon het heel heldere Zien van wat is.
Alles, maar dan ook alles wordt omvat en gedragen door deze Liefde, en daardoor kun je waarlijk de ander liefhebben in wat voor verband dan ook.
Kagib
De uitgesproken woorden:
Reacties