vluchtig
Het komt erop neer door alles kun je bevangen, gevangen raken, kan je afhankelijk maken.
Maar als je er gewoon van kunt genieten, van dat wat is, dan is er niks mis.
Als dat Andere in je wakker geworden is, en vrij in je door kan stromen, dan geniet je gewoon van alles. Dan geniet je van dat je leeft. Meer is dan eigenlijk niet meer nodig. Gewoon Zijn.
Dit geeft werkelijk vervulling aan alles als het binnenin vervuld is.
De rest wordt dan zo vluchtig. Je kunt er wel intens van genieten, van al die mooie momenten die je gegeven worden, maar t vervliegt weer en kan uiteindelijk niks toevoegen aan dat Zijn. Het gewoon Zijn, het licht zijn, blijmoedig zijn.
Je kunt er dan in ieder geval vrij van genieten, je zit er niet aan vast. Je ontvangt het, laat het door je heen stromen en laat t weer los.
Dit kan uiteindelijk alles zijn, ook mensen, hoe dierbaar ze ook zijn. Er treden weer veranderingen op en je stroomt weer verder.
Geen angst om iets kwijt te raken, want je hebt alles. Ook mbt dingen. Je gebruikt het, bent er blij mee. Maar als t weg valt, valt t weg, maar wat in jou is blijft.
Uiteindelijk wordt dit dan ook de kern van je leven, geven.
Op alle mogelijke manieren geven wat in je is zonder verlangen iets terug te krijgen. Niet geforceerd, heel natuurlijk. Wat maar de mogelijkheden zijn, waar maar ruimte is, openheid. Want je geeft om mensen, werkelijk je geeft om mensen. Je houdt van mensen en van alles in het leven. Je geeft iets door, dat wat binnenin opgebloeid is, voor wie het kan ontvangen.
Maar uiteindelijk is alles illusie en alles werkelijkheid, alles leven, alles in verandering.
Kagib
De uitgesproken woorden:
Reacties