het hart
Als het hart open is, dan kun je elkaar zo ontzettend veel geven. Dan zijn er zoveel lagen van gevoel die geraakt, beleeft kunnen worden. Zoveel verdieping dat je bij elkaar kunt brengen, zoveel warmte en liefde dat kan stromen. Als het hart open is, kan er ook zoveel meer raken. Dan kan het Leven binnen komen, je raken, je vervullen. Alles in het leven, alles wat is. Eenzaamheid verdwijnt, want het Leven kan je dan vervullen. Als het hart open staat voor het Zelf binnenin, en voor alles buiten, hoe kwetsbaar dit ook lijkt. Het leven kan dan nooit saai worden. Je zult nooit afgestompt raken. Je zult steeds weer opnieuw belevendigt worden, fris zijn en nieuw. Alles kan je steeds weer opnieuw beroeren, ontroeren, in het moment.
En als je hart gesloten is, dan raak je verkrampt, geïsoleerd in je zelf. Je eigen wereldje dat je wil behouden. Niets of niemand dat je kan raken. Het leven wordt dof, omdat er niets nieuws meer binnen mag/kan komen. Ten koste van alles wil je vasthouden aan het oude. En ja, dan zal het hart lijden, omdat het niet kan spreken, niet uit kan stromen. Het krimpt samen, het wordt koud binnenin. Minder en minder dat je kan verwarmen, vervullen. Je kunt niet geven omdat je geen voeling meer hebt met de ander, omdat je niet waarlijk om jezelf geeft. Alleen maar om dat wat je denkt te zijn en wil behouden. Er is dan zoveel afhankelijkheid, zoveel dat terug moet komen. Geen hartelijkheid, want daarvoor is een open hart nodig, geen dankbaarheid. Je kunt niet ontvangen omdat slechts iets in het hart ontvangen kan worden. Anders wordt het een maniertje, een gewoonte. Je zit op een eilandje, totaal geïsoleerd van het Leven. En de druk bouwt zich op. Het leven wordt overleven. Vaak resulteert het gesloten hart in een hartaanval, of een hartinfarct. Het hart kon de druk niet meer aan. Pas als het hart open is, kan de Liefde je raken, tot je spreken, je vervullen, je helen. In deze Liefde ligt de enige genezing.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
Reacties