voorbij de dualiteit

Je hart ontlasten van iedere wens of wil, behalve de wil tot inzicht.Zo kom je het meest puur in het leven te staan. Zien wat is, wat nu is. Het proeven, het door je heen laten gaan. Vaker spreken dan juist al die wensen en de wil. Je hebt het niet, iets niet, en je baalt hiervan, je wil het wel hebben, je bent gespleten, en vergeten.... vergeten het nu. Of je had het, en het is je weer ontnomen, en je voelt verdriet, woede, grrr had ik maar, en hoe had ie dat kunnen doen... en je bent vergeten het nu.Je wil zoveel, en om dit willen, al die wensen draait je leven. Veel wordt je misschien gegeven, maar als t gegeven is, gevonden is, is het al snel niet meer aantrekkelijk, gaat weer iets anders trekken. Zo blijven we gespleten, onrustig. Hé waarom schijnt de zon nou niet, plensbui op mijn kop, mijn plezier wel goed vergalt, en het nu, het nu.... Pas als de zon weer zou schijnen zou alles weer goed zijn.

Maar de zon schijnt altijd. Alleen die wolkjes willen niet altijd meespelen, gaan voor je geluk zitten. Ze zeggen, ik blijf zitten waar ik zit en ik verroer me niet.Binnenin is dus ook altijd, altijd de Zon. Als die helder kan blijven schijnen en er geen wolkjes komen, dan is alles gewoon helemaal goed. Dan maakt t niet meer uit of er buiten wel of geen wolkjes zijn, of je huis instort, je, je baan verliest, je relatie etc. etc. want jezelf kan je niet verliezen, als t eenmaal gevonden is.

Kagib

En de uitgesproken woorden:

http://media.putfile.com/voorbij-de-dualiteit-91

http://www.megaupload.com/?d=874BZNSO