het denken
Is dat niet de kern, dat alles vluchtig is?
Maar het denken staat hier liever niet bij stil dus blijft het liefste vol van zoveel, beelden, ideeën. Wat schijnbaar belangrijk is om voor te leven, om voor te gaan, om te doen. Ja willen we niet het liefste doen, doen, doen, maar Zijn?
Is daarom iets als yoga niet heel populair, want dan kun je doen, regels volgen, structuur, systeem. Of andere stromingen met plaatjes, etiketten, waar je aan kunt beantwoorden, aan kunt voldoen. Wat je kunt volgen, wat resultaten zal opleveren. Heerlijk voor t denken, houdt zich hier lekker mee bezig. Maar gewoon Zijn? In het niks?
En toch ligt uiteindelijk de vervulling binnenin. Niet in wat je doet, in waar het denken vol van is, maar in wat je Bent. Je hoeft hier dan niets meer voor te doen, je bent Dat. Je bent vervult in Dat. Dan maakt het niet meer uit wat je doet. Al ben je aan het eten, loop je over straat, praat je met iemand, maakt contacten, verbindingen. Het is vervuld, je bent vervuld in jezelf, in het Zelf.
Het denken doet zoveel met je, is nooit tevreden, zet dingen vast, mensen vast in beelden. Je moet zoveel van het denken, je wil zoveel. Het denken kan niet gewoon Zijn. Het denken wil altijd uit het nu zijn. En daarom zul je nooit vervuld zijn, omdat de ware vervulling van het Andere is. Waar het denken niet bijkan, geen voorstelling van kan maken, maar wat uiteindelijk is, een vanzelfsprekendheid is.
Het denken maakt je groot, maakt je klein. Het denken reageert op andere in wat ze van jou denken, voelt zich aangesproken, aangevallen eventueel, moet verdedigen, want je bent geweldig. Of het denken reageert juist op alles met, ik ben niks, en voelt zich hierin steeds bevestigd door het leven, door mensen. Maar t is allemaal een denkspelletje.
En je bent veel meer dan dit denken. Je bent Bewustzijn. Zijn.
Al wordt je blind, dit Zijn kan niet van je afgenomen worden. Al wordt je doof, het Zijn blijft hetzelfde. Al kun je niet meer lopen, het Zijn is. Het Zijn, het hierin vervuld zijn is onafhankelijk van alles. Onafhankelijk van zintuigen, onafhankelijk van uiterlijke omstandigheden.
En natuurlijk vindt het Zijn het heerlijk om verbinding te vinden, een open hart, ontvankelijkheid in een mens. Een echt samen Zijn, één Geest zijn. Dus er zal altijd een intentie blijven dat iedereen tot dit Zijn mag komen, zodat uiteindelijk we allemaal weer een in Liefde Zijn.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/het-denken-11
http://www.megaupload.com/?d=5OP3GFKV
Maar het denken staat hier liever niet bij stil dus blijft het liefste vol van zoveel, beelden, ideeën. Wat schijnbaar belangrijk is om voor te leven, om voor te gaan, om te doen. Ja willen we niet het liefste doen, doen, doen, maar Zijn?
Is daarom iets als yoga niet heel populair, want dan kun je doen, regels volgen, structuur, systeem. Of andere stromingen met plaatjes, etiketten, waar je aan kunt beantwoorden, aan kunt voldoen. Wat je kunt volgen, wat resultaten zal opleveren. Heerlijk voor t denken, houdt zich hier lekker mee bezig. Maar gewoon Zijn? In het niks?
En toch ligt uiteindelijk de vervulling binnenin. Niet in wat je doet, in waar het denken vol van is, maar in wat je Bent. Je hoeft hier dan niets meer voor te doen, je bent Dat. Je bent vervult in Dat. Dan maakt het niet meer uit wat je doet. Al ben je aan het eten, loop je over straat, praat je met iemand, maakt contacten, verbindingen. Het is vervuld, je bent vervuld in jezelf, in het Zelf.
Het denken doet zoveel met je, is nooit tevreden, zet dingen vast, mensen vast in beelden. Je moet zoveel van het denken, je wil zoveel. Het denken kan niet gewoon Zijn. Het denken wil altijd uit het nu zijn. En daarom zul je nooit vervuld zijn, omdat de ware vervulling van het Andere is. Waar het denken niet bijkan, geen voorstelling van kan maken, maar wat uiteindelijk is, een vanzelfsprekendheid is.
Het denken maakt je groot, maakt je klein. Het denken reageert op andere in wat ze van jou denken, voelt zich aangesproken, aangevallen eventueel, moet verdedigen, want je bent geweldig. Of het denken reageert juist op alles met, ik ben niks, en voelt zich hierin steeds bevestigd door het leven, door mensen. Maar t is allemaal een denkspelletje.
En je bent veel meer dan dit denken. Je bent Bewustzijn. Zijn.
Al wordt je blind, dit Zijn kan niet van je afgenomen worden. Al wordt je doof, het Zijn blijft hetzelfde. Al kun je niet meer lopen, het Zijn is. Het Zijn, het hierin vervuld zijn is onafhankelijk van alles. Onafhankelijk van zintuigen, onafhankelijk van uiterlijke omstandigheden.
En natuurlijk vindt het Zijn het heerlijk om verbinding te vinden, een open hart, ontvankelijkheid in een mens. Een echt samen Zijn, één Geest zijn. Dus er zal altijd een intentie blijven dat iedereen tot dit Zijn mag komen, zodat uiteindelijk we allemaal weer een in Liefde Zijn.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/het-denken-11
http://www.megaupload.com/?d=5OP3GFKV
Reacties