dorstig zijn afsluiting
Indien hij zich op weg begeeft naar het licht, omdat hij het wil, is er van een ommekeer sprake, een zich afwenden van de wijn der wereld; in ieder geval herkennen we wat de beneveling en de dronkenschap is. Er ontstaat een eigenaardig verlangen naar ledigheid en nuchterheid, alhoewel deze ledigheid in haar oorsprong slechts openheid is, een toestand 'gelijk de kinderkens'. De mens vreest de ruimte want hij acht zich veilig in beslotenheid. Hij wil dicht blijven en niet opengaan. Misschien uit primitieve angstgevoelens voor alles wat er aan dodelijks en wondends binnenkomen kan.
Het is de hoogmoed van het verstand die de mens verarmt en egaliseert. De tegenwoordige psychologie en analyse gaan voort de mens te verklaren en hem uitneembaar te maken. Iedere houding, ieder gedrag, iedere psychische eigenaardigheid vindt een antwoord in het lichamelijke type. De fysiologie beroept zich op geldingsdriften en milieu-invloeden. Iedereen worden bepaalde motieven en bedoelingen toegeschreven en er blijft geen ruimte en vertrouwen meer over dat een mens uit zich zelf kan zijn en leven. Grote blijvende belangstelling die vaak veel inspanning vergt, aandacht voor het goede en zuivere in de mens, de hoogspanning die dit geloof ondanks alles met zich brengen kan, worden pathologisch verklaard.
Er zijn zg verlichte kringen die over de grootheidswaan van Jezus spreken, over de schizofrene gedragingen der profeten zoals Jesaja of Jeremia. Men verklaart de instelling van de H. Antonius als hallucinose en spreekt over het pathalogisch altruïsme van Franciscus van Assisi. Geniale kunstenaars, dichters, schilders, beeldhouwers, ook politici worden na analyse als psychopaten bestempeld en men beijvert zich om de overeenkomst aan te duiden tussen genieën en geesteszieken. Karl Jaspers klaagt erover hoe de mens tot onderzoekingsobject van de wetenschap geworden is; anatomie, fysiologie, psychologie en sociologie zijn de belagers die hem tot buit maken. Hoe meer men z.g. wetenschappelijk de mensen bestudeert, des te meer wordt het eigenlijke beeld van de mens versluierd en vertekend. Hij wordt tot een levenloze caricatuur gemaakt, een ledepop.
Men ziet niet meer het eerbiedwekkende in de mens, dat alleen met liefde tegemoet gekomen kan worden. Al die onderzoekingen leveren ons geen menseneenheid op. We staan versteld wat we al niet over de mens te weten kunnen komen en toch gaat op die wijze het allerbelangrijkste te loor: het eerbiedwaardige, het innig menselijke, het liefdevolle en voor alles het licht waaruit hij naar zijn werkelijke natuur is geschapen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=U51RMH50
Het is de hoogmoed van het verstand die de mens verarmt en egaliseert. De tegenwoordige psychologie en analyse gaan voort de mens te verklaren en hem uitneembaar te maken. Iedere houding, ieder gedrag, iedere psychische eigenaardigheid vindt een antwoord in het lichamelijke type. De fysiologie beroept zich op geldingsdriften en milieu-invloeden. Iedereen worden bepaalde motieven en bedoelingen toegeschreven en er blijft geen ruimte en vertrouwen meer over dat een mens uit zich zelf kan zijn en leven. Grote blijvende belangstelling die vaak veel inspanning vergt, aandacht voor het goede en zuivere in de mens, de hoogspanning die dit geloof ondanks alles met zich brengen kan, worden pathologisch verklaard.
Er zijn zg verlichte kringen die over de grootheidswaan van Jezus spreken, over de schizofrene gedragingen der profeten zoals Jesaja of Jeremia. Men verklaart de instelling van de H. Antonius als hallucinose en spreekt over het pathalogisch altruïsme van Franciscus van Assisi. Geniale kunstenaars, dichters, schilders, beeldhouwers, ook politici worden na analyse als psychopaten bestempeld en men beijvert zich om de overeenkomst aan te duiden tussen genieën en geesteszieken. Karl Jaspers klaagt erover hoe de mens tot onderzoekingsobject van de wetenschap geworden is; anatomie, fysiologie, psychologie en sociologie zijn de belagers die hem tot buit maken. Hoe meer men z.g. wetenschappelijk de mensen bestudeert, des te meer wordt het eigenlijke beeld van de mens versluierd en vertekend. Hij wordt tot een levenloze caricatuur gemaakt, een ledepop.
Men ziet niet meer het eerbiedwekkende in de mens, dat alleen met liefde tegemoet gekomen kan worden. Al die onderzoekingen leveren ons geen menseneenheid op. We staan versteld wat we al niet over de mens te weten kunnen komen en toch gaat op die wijze het allerbelangrijkste te loor: het eerbiedwaardige, het innig menselijke, het liefdevolle en voor alles het licht waaruit hij naar zijn werkelijke natuur is geschapen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=U51RMH50
Reacties