de toeschouwer

Het Pad gaan zonder de toeschouwer is heel moeilijk, eigenlijk onmogelijk. Wat je denkt, de emotie die je voelt dat is t toch, er is toch niet meer? Hoe daarin nog onderscheiding te kunnen maken? Dan is t heel makkelijk om toneel te blijven spelen, te volharden in wie je bent. Stellig volhouden want er is niks anders. Maar als de toeschouwer er is, dan kun je jezelf niet meer verstoppen. Het bewustzijn spreekt in t moment over jouw denken jouw emoties. Je doorziet jezelf, geen schijn. Dat is het innerlijke pad gaan. Je bent dan zelf eigenlijk de therapeut in interactie met de wereld. Je kijkt naar jezelf als n acteur op t wereldtoneel, wat die acteur allemaal uitvoert. Zo kun je jezelf in verbinding met de toeschouwer, in verbinding met t bewustzijn, van heel veel bevrijden. Eigenlijk begint de weg pas echt als de toeschouwer er is. Dan ben je wakker geworden. En als je eenmaal wakker geworden bent, kun je niet meer doen alsof je slaapt. Dit heeft grote gevolgen.

Als je wakker bent geworden is er geen weg terug meer. Op zich ben je dan vrij. Vrij om te doen wat je wil. Maar je bewustzijn reageert meteen. Je Weet dat je jezelf verloochent, je Weet dat je een schijnspel speelt, je Weet eventueel, mocht dit zo zijn dat je liegt, en dit drukt dan zwaar. Je Ziet dan heel helder. In dit helder Zien kun je niet aan jezelf ontkomen. Aan de andere kant maakt het je ook vrij van de buitenwereld, van wat ze zeggen over jou. Als dit niet op waarheid berust, hun eigen projectie of invulling is. Want je Weet het zelf, en je Weet het zelf ook als ze wel gelijk hebben.Je voelt ook in jezelf of de keuzes die je maakt, gedragen worden door t geheel. Als dit niet zo is, krijgt het ook gewoon geen energie. Of t gaat wringen en wrikken. Dus dan laat je los, ziet t teken en stapt weer in de Stroom.

Kagib

En de uitgesproken woorden:

http://www.megaupload.com/?d=Q24KR9J0