rust vinden 5
Het is immers helemaal niet te geloven dat het werkelijk zo zou zijn, als de kreten van onmacht en verschrikking ons altijd weer verkondigen. Dit moge een aanzicht van het duistere leven zijn, het knarsetanden in de buitenste duisternis, maar het is toch misleidend evenals één wanhoopskreet niet voor eeuwig geldt. Dat is de kreet slechts van het ogenblik. Alle ellende is tijdelijk en de dood overwint niet werkelijk. Want de dood zelve is sterfelijk en dat bemerkt ieder mensenkind dat van binnen door liefde, door verlangen naar licht, door dat aldoordringende snel wentelende vuur wordt verteerd. Want verteerd worden door dat vuur, waartegen Paulus zo protesteerde, is onze enige redding.
Indien wij doorlicht willen worden, moet alle schaduw en alle duisternis steeds weer en altijd weer opnieuw doorwerkt en doorstroomd, doorwenteld en doorwield worden. Een voortdurende innerlijke stofwisseling waaraan het dode ten prooi valt, een voortdurende omwenteling in de letterlijke zin van het woord.
Wie durft zo revolutionair te zijn? Wie durft werkelijk ja te zeggen tegen de levende god in hem zelf, dat hij zich aanbiedt voor die verrijzenis, voor die ontzaglijke gebeurtenis der wedergeboorte en verlossing. Het te vragen lijkt wel op twijfel. Maar het kan toch nooit betwijfeld worden, er is geen twijfel mogelijk. Wie zou niet door deze innerlijke omzetting willen gaan, niet gegeten worden, niet verteerd, niet ontbonden om eindelijk de liefde zelf te leren beleven die ons dit aandoet zodra we haar in ons hebben toegelaten. Is dat werkelijk zo moeilijk te begrijpen?
Hier is geen enkel fanatisme bedoeld, niet een zich verbranden naar het lichaam, niet een neigen naar de dood, geen ontvluchten van een bestaande toestand uit angst of wanhoop, ook geen enkele onvoorzichtigheid is ermee gemeend of dat men tot schadebrengende besluiten zou komen. Er is op deze weg om te leren en te willen leven niets en niets te vrezen. Hoe glimlacht de wijze moeder over de angsten van het kind en doet met die glimlach alle angst te niet, zodat het vertrouwen weer terug keert. Het is zo een innig uitermate mild en genezend proces, het is als de werking van de opkomende zon die in prachtige glanzen door mist en nevels breekt.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=BOD1FJSF
Indien wij doorlicht willen worden, moet alle schaduw en alle duisternis steeds weer en altijd weer opnieuw doorwerkt en doorstroomd, doorwenteld en doorwield worden. Een voortdurende innerlijke stofwisseling waaraan het dode ten prooi valt, een voortdurende omwenteling in de letterlijke zin van het woord.
Wie durft zo revolutionair te zijn? Wie durft werkelijk ja te zeggen tegen de levende god in hem zelf, dat hij zich aanbiedt voor die verrijzenis, voor die ontzaglijke gebeurtenis der wedergeboorte en verlossing. Het te vragen lijkt wel op twijfel. Maar het kan toch nooit betwijfeld worden, er is geen twijfel mogelijk. Wie zou niet door deze innerlijke omzetting willen gaan, niet gegeten worden, niet verteerd, niet ontbonden om eindelijk de liefde zelf te leren beleven die ons dit aandoet zodra we haar in ons hebben toegelaten. Is dat werkelijk zo moeilijk te begrijpen?
Hier is geen enkel fanatisme bedoeld, niet een zich verbranden naar het lichaam, niet een neigen naar de dood, geen ontvluchten van een bestaande toestand uit angst of wanhoop, ook geen enkele onvoorzichtigheid is ermee gemeend of dat men tot schadebrengende besluiten zou komen. Er is op deze weg om te leren en te willen leven niets en niets te vrezen. Hoe glimlacht de wijze moeder over de angsten van het kind en doet met die glimlach alle angst te niet, zodat het vertrouwen weer terug keert. Het is zo een innig uitermate mild en genezend proces, het is als de werking van de opkomende zon die in prachtige glanzen door mist en nevels breekt.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=BOD1FJSF
Reacties
lieve warme groet Kagib