de mens kan niet sterven afsluiting
Wij hebben begrip van licht door de tegenstelling duisternis. Maar naarmate wij meer en meer deel krijgen aan de verlichte eenheidstoestand zal de tegenstelling dienovereenkomstig geheel en al verdwijnen. Het licht binnengaan zal dan betekenen al meer en meer licht verdragen kunnen en dit gaat gepaard met een toename van geestkracht, die een heilzaam en stralend vermogen heeft, zonder daarbij een speciale bedoeling te kennen.
Het is eenvoudig het leven dat het licht der mensen is. Alleen als wij zelf dit leven als een verlichtend zijn bespeuren, herkennen wij het en zullen wij er de verrukking in dankbaarheid van ondervinden. Er is geen mogelijkheid dat het op een andere wijze kenbaar wordt, al zouden wij dronken worden van de nectar en in extase geraken door de ambrozijn. Gesteld dat dronkenschap en extase kenmerken waren van het ware licht. Hoe ontgoochelend het ook moge klinken: het geestelijk leven maakt zeer waakzaam, geduldig en zeer nuchter. Door deze nuchterheid ontstaat dikwijls een humor die alle cynisme ontmaskert en alle bevangenheid tot juiste proporties terugbrengt.
Het is natuurlijk niet uitgesloten uit deze geesteshouding ontmoetingen met onze medemensen te ervaren, die als een zekere herkenning werken en bevrijdend zijn. Uit deze ontmoetingen zal de neiging ontstaan zich in elkanders bevindingen mede te delen, waaruit een werkzame verbondenheid het gevolg zal zijn. Met deze verbondenheid bedoel ik niet een wederzijdse afhankelijkheid, maar integendeel een wederzijdse eerbied voor elkanders vrijheid. Want tenslotte zal het waar blijken dat wij mensen toch tot een saamhorigheid behoren, waarvan wij als individualisten of omgrensde persoonlijkheden ons wel afgescheiden wanen, wat meer en meer opgeheven wordt door de ontwikkeling van het eigen bewustzijn naar meer ruimte en vanzelfsprekend naar meer licht.
In deze mogelijke omgang is geen enkele dwangmatigheid. Daarbij is te denken aan de gans die op een berg zoveel kostelijk eten vond dat hij met luid gegaggel de aandacht van zijn soortgenoten wilde trekken, alvorens er zelf van te eten. ( dit zou volgens de I Tjing een eigenschap van ganzen zijn ). Zonder twijfel is er een conservatisme dat alles wat wij ontvangen voor zichzelf wil behouden, maar dit is eenvoudig niet mogelijk.
De mens die een emanatie van het licht der wereld in zich heeft, is vergeleken met een brandende kaars die men op een kandelaar zet en daarmede eenvoudig de kamer vervult. Het schijnt voor ieder die het vertrek binnentreedt. Schoner en rustiger beeld is haast niet mogelijk. Waarom heeft men van een lichtverbondenheid zo'n ingewikkelde theologie gemaakt? Een zuiverder religie is er niet. Het licht is voor alle mensen die binnenkomen.
Ligt het niet voor de hand dat dit het uitgangspunt is voor een universele lichtreligie, gezien het feit dat ieder lichtje afkomstig is van het ene licht? Terwijl hier sprake is van een zelfkracht die uit zichzelf mededeelt, terwijl ieder zelf een manifestatie is van het ene licht waarop alle mensen betrokken zijn.
Wat is bewustzijn verkrijgen anders dan verlichting?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Het is eenvoudig het leven dat het licht der mensen is. Alleen als wij zelf dit leven als een verlichtend zijn bespeuren, herkennen wij het en zullen wij er de verrukking in dankbaarheid van ondervinden. Er is geen mogelijkheid dat het op een andere wijze kenbaar wordt, al zouden wij dronken worden van de nectar en in extase geraken door de ambrozijn. Gesteld dat dronkenschap en extase kenmerken waren van het ware licht. Hoe ontgoochelend het ook moge klinken: het geestelijk leven maakt zeer waakzaam, geduldig en zeer nuchter. Door deze nuchterheid ontstaat dikwijls een humor die alle cynisme ontmaskert en alle bevangenheid tot juiste proporties terugbrengt.
Het is natuurlijk niet uitgesloten uit deze geesteshouding ontmoetingen met onze medemensen te ervaren, die als een zekere herkenning werken en bevrijdend zijn. Uit deze ontmoetingen zal de neiging ontstaan zich in elkanders bevindingen mede te delen, waaruit een werkzame verbondenheid het gevolg zal zijn. Met deze verbondenheid bedoel ik niet een wederzijdse afhankelijkheid, maar integendeel een wederzijdse eerbied voor elkanders vrijheid. Want tenslotte zal het waar blijken dat wij mensen toch tot een saamhorigheid behoren, waarvan wij als individualisten of omgrensde persoonlijkheden ons wel afgescheiden wanen, wat meer en meer opgeheven wordt door de ontwikkeling van het eigen bewustzijn naar meer ruimte en vanzelfsprekend naar meer licht.
In deze mogelijke omgang is geen enkele dwangmatigheid. Daarbij is te denken aan de gans die op een berg zoveel kostelijk eten vond dat hij met luid gegaggel de aandacht van zijn soortgenoten wilde trekken, alvorens er zelf van te eten. ( dit zou volgens de I Tjing een eigenschap van ganzen zijn ). Zonder twijfel is er een conservatisme dat alles wat wij ontvangen voor zichzelf wil behouden, maar dit is eenvoudig niet mogelijk.
De mens die een emanatie van het licht der wereld in zich heeft, is vergeleken met een brandende kaars die men op een kandelaar zet en daarmede eenvoudig de kamer vervult. Het schijnt voor ieder die het vertrek binnentreedt. Schoner en rustiger beeld is haast niet mogelijk. Waarom heeft men van een lichtverbondenheid zo'n ingewikkelde theologie gemaakt? Een zuiverder religie is er niet. Het licht is voor alle mensen die binnenkomen.
Ligt het niet voor de hand dat dit het uitgangspunt is voor een universele lichtreligie, gezien het feit dat ieder lichtje afkomstig is van het ene licht? Terwijl hier sprake is van een zelfkracht die uit zichzelf mededeelt, terwijl ieder zelf een manifestatie is van het ene licht waarop alle mensen betrokken zijn.
Wat is bewustzijn verkrijgen anders dan verlichting?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties