over kiezen geloven en willen afsluiting
En al deze machten, legio in aantal, zullen zich ergeren aan de hoeksteen waarop de mens zich te allen tijde kan verlaten; zij zullen ondergeschikt worden gemaakt in de orde en kwaliteiten, waarin ze als evenzovele impulsen zijn ingedeeld. Niettemin wordt dit heir van begoochelingen en weerspiegelingen, die hun geboorte vinden in het brein, opgelost.
Het menselijk lichaam en de ziel zijn vervuld van miljoenen krachten. Ieder dezer krachten kan regeren in het bewustzijn van de mens en indien hij hierover de beschikking zou kunnen krijgen betekent dat een oneindige rijkdom, omdat zij zich kleuren en richten in overeenstemming met zijn eigen hoog vermogen. Zijn allerinnerlijkste wezen, dat hij in zichzelf vermag te beleven en gewaar te worden, strekt zich uit tot zijn eigen oorsprong, tot regionen in het gevoelsleven, dus zijn innerlijk leven, die aan de Godheid reiken.
Waardoor een mens bezield en vervuld kan worden van de kracht en onmetelijke liefde van de levende God. Het ligt voor de hand dat dit de enige mogelijkheid inhoudt van een totale vervulling van al zijn streven en zoeken, de enige opgave die al zijn offers aan leed, teleurstelling en gebrokenheid waard is.
In dit hoogste gevoelsleven is het enkelvoudig licht, dat het oog des mensen is en het talent der onderscheiding bezit, werkzaam en het stelt en de mens in staat om te zien wie en wat hij ontmoet en zich aan hem vermag te openbaren. Daarom is er geen andere weg dan de weg door zichzelf en voorbijganger worden in het gevoelsleven en nergens stil bij staan dan bij het ene, dat de onverstoorbare vrede, de lichtende vreugde zelf is.
Het is dit vermoeden dat ontwaken kan temidden van alle chaos en verwarring in ons zelf temidden van verstoordheden en ergernissen, van tegenstrijdigheden en gejammer, van wanhoop en ellende en zelfs onmenselijkheid en pijnen, een vermoeden dat groeit meer en meer tot zekerheid, in de bereidheid de stilte binnenin deelachtig te worden en afstand te doen van alle lijden en alle ontevredenheid en wat daarmede samenhangt.
Op die wijze leren wij meer en meer bij onszelf te blijven en een kern van onbewogenheid te onderscheiden, die geen stenen pit noch levenloze substantie is, maar door en door levenschenkend en stralend als een zeer sterk licht.
Het komt erop aan deze scheppende en positieve kracht te verdragen en er zich al meer en meer open voor te stellen en haar het oppertoezicht te schenken over alles wat in ons gebeurt, zowel in het lichaam als in de ziel.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Het menselijk lichaam en de ziel zijn vervuld van miljoenen krachten. Ieder dezer krachten kan regeren in het bewustzijn van de mens en indien hij hierover de beschikking zou kunnen krijgen betekent dat een oneindige rijkdom, omdat zij zich kleuren en richten in overeenstemming met zijn eigen hoog vermogen. Zijn allerinnerlijkste wezen, dat hij in zichzelf vermag te beleven en gewaar te worden, strekt zich uit tot zijn eigen oorsprong, tot regionen in het gevoelsleven, dus zijn innerlijk leven, die aan de Godheid reiken.
Waardoor een mens bezield en vervuld kan worden van de kracht en onmetelijke liefde van de levende God. Het ligt voor de hand dat dit de enige mogelijkheid inhoudt van een totale vervulling van al zijn streven en zoeken, de enige opgave die al zijn offers aan leed, teleurstelling en gebrokenheid waard is.
In dit hoogste gevoelsleven is het enkelvoudig licht, dat het oog des mensen is en het talent der onderscheiding bezit, werkzaam en het stelt en de mens in staat om te zien wie en wat hij ontmoet en zich aan hem vermag te openbaren. Daarom is er geen andere weg dan de weg door zichzelf en voorbijganger worden in het gevoelsleven en nergens stil bij staan dan bij het ene, dat de onverstoorbare vrede, de lichtende vreugde zelf is.
Het is dit vermoeden dat ontwaken kan temidden van alle chaos en verwarring in ons zelf temidden van verstoordheden en ergernissen, van tegenstrijdigheden en gejammer, van wanhoop en ellende en zelfs onmenselijkheid en pijnen, een vermoeden dat groeit meer en meer tot zekerheid, in de bereidheid de stilte binnenin deelachtig te worden en afstand te doen van alle lijden en alle ontevredenheid en wat daarmede samenhangt.
Op die wijze leren wij meer en meer bij onszelf te blijven en een kern van onbewogenheid te onderscheiden, die geen stenen pit noch levenloze substantie is, maar door en door levenschenkend en stralend als een zeer sterk licht.
Het komt erop aan deze scheppende en positieve kracht te verdragen en er zich al meer en meer open voor te stellen en haar het oppertoezicht te schenken over alles wat in ons gebeurt, zowel in het lichaam als in de ziel.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties