14-1-42 overzien

Eigenlijk hoef ik nooit meer iets te schrijven voor m'n gevoel, omdat er alles te schrijven zou zijn. Een ruige handdoek over je naakte lichaam in de koude ochtend. En een vriendschap, die nu als een voortdurend levende en voelbare bron in je is. En een blijmoedigheid, die door niets meer vertroebeld schijnt te kunnen worden. De inzinkingen zijn eigenlijk alleen nog maar van de volgende soort: het leven is dan plotseling in je als een smalle troebele sloot. Maar die sloot is maar een smal streepje in een wijd en bloeiend landschap. Vroeger was dan ineens alles grauw en troebel en vermoeid. En nu blijf ik het hele landschap zien en die sloot hoort er nu eenmaal ook bij. Ik blijf nu voortdurend het geheel overzien.

Ook bij mensen. Als Tideman vroeger zo kinderlijk eerzuchtig en bijna bakvisachtig onnozel en naief was op die cursusavonden, dan was ik daardoor plotseling het uitzicht op de rest van haar persoonlijkheid kwijt. En nu blijf ik de rest in het oog houden. Ik blijf steeds zien de waarde van de hele mens, ook in z'n ondiepere en alledaagsere momenten. En het praktische gevolg daarvan is, dat het leven als een ongebroken eenheid in je is en naar alle kanten in je uitstroomt. Ook mezelf accepteer ik nu in m'n geheel. Vroeger zou me dat pijnlijk hebben beroerd, wanneer ze me, zoals gisterenavond, na de cursus gezegd zouden hebben: je bent veel te scherp en te ironiserend tegen dat object geweest, dat moet je niet doen, dat is niet aardig. Vroeger zou ik me daar rot over hebben gevoeld. Alleen omdat ik dan gedacht zou hebben: nu vinden ze me zeker minder aardig. Maar daaraan denk ik nooit meer. Kritiek wordt dankbaar aanvaard en er wordt gebruik van gemaakt, maar ik pieker er niet verder over na. Ik accepteer van mezelf ook m'n onaangenamere momenten en kom er tegen anderen eerlijk voor uit.

Etty Hillesum

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen