15-9-42 afscheid

Wanneer men eenmaal zover gekomen is het leven als zinrijk en mooi te ondergaan, ook in deze tijd, juist in deze tijd, dan is het net of alles wat komt net zo had moeten komen en niet anders. Dat ik nu weer aan m'n bureau zit! En morgen kan ik niet terug naar Westerbork, nu zal ik nog één keer met alle vrienden bij elkaar zijn, wanneer we jouw stoffelijk restje samen in de grond stoppen.
Ach ja, weet je, zulke dingen moeten nu eenmaal gebeuren, het is een hygiënische gewoonte van de mensen. Maar we zullen allemaal samenzijn en jouw geest zal in ons midden zijn en Tide zal voor je zingen. Ik ben precies op tijd teruggekomen, ik heb nog je verdorde, stervende mond gekust, je hebt nog eens een keer mijn hand genomen en naar je lippen gebracht.
En dat je laatste woorden zijn geweest: 'Hertha, (zijn verloofde) ich hoffe.. Daarvoor ben ik ook zo dankbaar. Wat heb je moeten vechten om trouw te blijven, maar je trouw heeft het gewonnen van al het andere.
Al het slechte en al het goede wat er in een mens kan zijn, was er in jou. Alle demonen, alle hartstochten, alle goedheid, alle mensenliefde, jij, grote begrijper, godzoeker en godvinder. Overal heb je God gezocht, in ieder mensenhart dat zich voor je opende - en wat zijn dat er vele geweest - en overal vond je een stukje God.

Etty Hillesum

Reacties

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS

BEET VAN BEWUSTZIJN