17-9-42 in jezelf rusten

donderdagmorgen

Het levensgevoel is zo sterk en groot en rustig en dankbaar in me, dat ik maar helemaal niet proberen zal het in één woord uit te drukken. Er is zo'n volmaakt en volkomen geluk in me, mijn God. Het is toch weer het beste uitgedrukt met zijn woorden: 'ruhen in sich'. En hiermee is misschien het meest volkomen uitgedrukt mijn levensgevoel: ik rust in mijzelve. En dat mijzelve, dat allerdiepste en allerrijkste in mij waarin ik rust, dat noem ik 'God'. In Tides dagboek ben ik vaak tegengekomen: Neem hem zachtjes in Uw armen, Vader. En zo voel ik me, altijd en ononderbroken: of ik in jouw armen lig, mijn God, zo beschut en zo geborgen en zo van eeuwigheidsgevoel doortrokken. En het is net of iedere ademtocht van mij doortrokken is met eeuwigheidsgevoel en de kleinste handelingen en het geringste gezegde heeft zijn grote achtergrond en zijn diepere zin.

Etty Hillesum

Reacties

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS

BEET VAN BEWUSTZIJN