12-10-42 alles toelaten

En dan komen er weer van die ogenblikken, waarop het leven zo ontmoedigend moeilijk is. Dan ben ik onstuimig en rusteloos en vermoeid tegelijkertijd. Vanmiddag momenten van heel sterk creatief beleven. En nu een toestand van uitputting als na de uitstorting van het zaad.
En nu heb ik niets anders te doen dan dit: roerloos onder mijn dekens gaan liggen en geduldig zijn tot die moedeloosheid en verstorvenheid naar vele kanten weer van me afvalt. Vroeger ging ik in zo'n toestand gekke dingen doen: drinken met vrienden of over zelfmoord nadenken of nachten lang lezen in honderd boeken door elkaar.
Men moet ook aanvaarden dat men zijn 'unschopferische' momenten heeft, hoe eerlijker men het aanvaardt, des te sneller is zo'n moment voorbij. Men moet de moed hebben tot een pauze. Men moet eens leeg en moedeloos durven zijn - goeienacht lieve duindoorn.

Etty Hillesum

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS