Visser van mensen

Wat is goed, wat is werkelijk goed? Wat is je naaste liefhebben? Komt dit heel vaak, zo niet altijd voort vanuit eigen gekleurde achtergrond en beleven. Onze cultuur onze opvoeding, alles wat in het verleden plaatsgevonden heeft? Dat we van daaruit het goede willen voor de ander. Maar is dit dan voor de ander of voor onszelf? Zien we dan nog de ander, dat wat is, of alleen onszelf?
Zolang we verstrikt blijven in het spel van de dualiteit zal nooit het Onbeweeglijk Koninkrijk dat uiteindelijk de Liefde is zich door ons heen kunnen openbaren.
De balk en de splinter dat blijft de kern van de hele ont-wikkeling, de hele Weg.
Als we ons blindstaren op dat wat we doen, eventueel zo goed doen, de wereld redden, de mens helpen, maar aan dit principe voorbij gaan dan helpen we niemand wezenlijk. Het is zo eenvoudig de ander te helpen in dat wat we denken dat goed is voor de ander maar onszelf helpen, durven in onze eigen spiegel te kijken dat is veel en veel moeilijker. Dat is heel confronterend, want dan wordt het ego blootgelegd en dat wil het ego niet. Die wil hetzelfde blijven, in stand blijven. Dit vaak ten koste van heel veel.

Pas als we tot het principe van, verbeter de wereld begin bij jezelf komen, dan gaan we pas aan de hand van de Christus. Als we tot overgave gekomen zijn, tot niet mijn wil maar Uw wil. Tot de durf dat het Eeuwige Licht schijnt op onze duisternis, ons inlicht/belicht/doorlicht. Pas dan zijn we onderweg naar Huis. Pas dan zijn we bezig om een zeewaardig schip te bouwen om de Levenszee te kunnen bevaren waar die ons ook heen brengt. En in het doen kunnen we dan leren. Zeker zullen we dan tussendoor, als we ons betrokken voelen bij onze medemens fouten maken. Of dat er van alles binnenin wakker wordt in de interactie. Maar dan is er ook mogelijkheid dat er heling kan komen, dat het net gerepareerd kan worden wat we uitgegooid hebben. Dat we tot inzicht en begrip komen. Zo zal uiteindelijk het schip volwaardig zijn en het net kan dan niet meer stuk, hoeveel vissen er ook in terecht komen.

Kagib