verleiding uit roman de Golem

U krijgt bezoek, mijnheer Pernath! Geritsel van zijde op de gang. Omstuimig kloppen. Dan: Angelina. Mirjam wilde weggaan; ik hield haar tegen: Mag ik voorstellen: de dochter van een goede vriend - mevrouw... Buiten smelt de sneeuw, en de hemel juicht, zodat het hart er vol van is, en u zit hier in uw druipsteengrot gedoken als een oude kikker.... Angelina babbelde als een waterval, en ik was betoverd. Zag alleen nog maar haar stralende blauwe ogen, de voetjes in de kleine lakschoentjes, het beweeglijke gezicht, de rose oorlelletjes oplichtend uit bontweelde. Neem toch uw hoed, en dan komt u bij mij eten, en dan babbelen we tot de avond. Er is beneden een warme, heel zachte plaid: daar wikkelen we ons tot in de oren in, knus bij elkaar tot wij het gloeiend warm krijgen.

Wat moest ik nu zeggen? Ik heb juist met de dochter van mijn vriend hier een afspraak voor een rijtoer gemaakt. Mirjam had Angelina reeds haastig goedendag gezegd, nog voor ik kon uitspreken. Ik ging met haar mee naar de deur, hoewel ze me vriendelijk daarvan wilde weerhouden. Luister naar me Mirjam, ik kan het je hier op de trap niet zo zeggen,hoe ik op je gesteld ben - en dat ik duizendmaal liever met jou...... U kunt de dame niet laten wachten, mijnheer Pernath, drong ze aan, adieu en veel genoegen. Ze zei het vol hartelijkheid en ongeveinsd en echt, maar ik zag dat de glans in haar ogen was gedoofd. Ze liep haastig de trap af, en het verdriet snoerde me de keel dicht. Ik had het gevoel, dat ik een wereld had verloren.

Gustav Meyrink