de aanroep uit roman het Groene Gezicht
Als u in ernst wilt dat uw lot galoppeert, ik waarschuw u ertegen, doch raad
het u tegelijkertijd aan, want het is het enige wat de mens moet doen en tevens
het zwaarste offer dat hij kan brengen - moet u de innerlijkste kern van uw
wezen, zonder welke u een lijk zou zijn - en zelfs dat nog niet eens - aanroepen
en haar bevelen u langs de kortste weg naar het grote doel te leiden - het enige
dat het nastreven waard is, hoe weinig u dat nu ook beseft - meedogenloos,
zonder rust, door ziekte, lijden, dood en slaap heen, door eer, rijkdom en
vreugde heen, steeds maar door alles heen, als een op hol geslagen paard dat een
wagen voortsleurt over akkers en stenen, langs bloemen en bloeiend geboomte. Dat
noem ik God aanroepen.
Gustav Meyrink
Gustav Meyrink
Reacties