beeldenspel uit roman het Groene Gezicht

U bent er dus vast van overtuigd dat er een leven na de dood is? vroeg Pfeill. Jazeker, daar ben ik van overtuigd. Natuurlijk is het paradijs geen plaats maar een toestand. Het leven op aarde is immers ook niets anders dan een toestand. Het vraagstuk van het paradijs is een tweesnijdend zwaard. Men kan er velen onherstelbaar mee kwetsen als je zegt dat er daarboven alleen maar beelden zijn. Beelden? Hoe bedoelt u dat? Ik zal het u met een voorbeeld verduidelijken. Mijn vrouw - u weet dat ze jaren geleden gestorven is - hield ontzaglijk veel van mij - en ik van haar. Nu is zij aan 'gene zijde' en droomt dat ik bij haar ben. Dat ik niet werkelijk bij haar ben, maar alleen mijn 'beeld', weet zij niet. Als ze het wist, zou het paradijs een hel voor haar zijn. Iedere stervende die overgaat vindt aan gene zijde de beelden van hen naar wie hij verlangt heeft en hij gelooft in hun realiteit. Ook de beelden van de dingen waaraan hij zijn hart verpand heeft.

Gustav Meyrink

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS