loutering

Het gelouterd worden. Juist door alles te doorleven, beleven, komt begrip, Liefde vrij. De warmte en betrokkenheid voor t leven voor de medemens. Als je hier meteen bam verlicht aankwam, zou je totaal niks begrijpen van alles wat hier gebeurd. Dan zou je alles en iedereen als strooien honden beleven, als hoedjes van papier. Dat alles zo relatief is en vluchtig, en waar maken ze zich toch allemaal druk over, zoveel buiten zichzelf, ze zijn zo buiten zichzelf letterlijk en figuurlijk.
Als je hier nog niet op aarde gekomen bent, geweest bent, maar wel soort engelfiguur bent om maar zo te zeggen, zal t allemaal ook heel moeilijk te bevatten zijn.

Dat is dus juist t mooie van de dualiteit, van dat alles zo hard is, van het verdwalen, de Verbinding verliezen etc. etc. Zo wordt je ook ondergedompeld in het leven, door de shit heen, door de duisternis en verwarring heen, door de chaos en pijn heen naar dat Andere. Opgaan in dat Andere in de Liefde in je Essentie. Maar die Essentie is dan ook met die hele reis verrijkt, bevrucht, in die loutering. Dat is t mooie van het leven, alles wat jij wezenlijk in jou vrijmaakt, heelt, kun je weer uitstralen, laat je zien in alles wat je doet en bent.
Dus ja in een bepaalde laag van afstemming en bewustzijn is in alles wat we doen niets nieuws onder de zon, is het steeds hetzelfde in allerlei vormen en gedaanten, zonder bevrijding, zonder uitweg. Maar als de Liefde op aarde mag komen door ons heen, door die loutering, dan mag ook, en dan komt ook, heel natuurlijk die Liefde vrij voor alles en iedereen, zonder dat iemand daar iets voor hoeft te doen.
En ja die Liefde die gaat niet in vlammen op, vervliegt niet die is Eeuwig als die in jezelf wakker heeft mogen worden.


Kagib