Christoffel uit roman de Witte Dominicaan

Met de naam Christoffel is het anders gesteld. Deze hing mij op een kaartje om de hals, toen men mij als naakte zuigeling op een morgen voor de deur van de Mariakerk aantrof. Dat kaartje zal mijn moeder wel hebben geschreven, toen zij mij daar neerlegde. Het is het enige wat zij mij heeft meegegeven. Daarom heb ik altijd de naam Christoffel als iets heiligs beschouwd.
Die naam heeft zich in mijn lichaam ingedrongen en ik heb die als een doopbriefje, opgesteld in het rijk van de Eeuwige, als een document dat niemand mij ontroven kon, overal in het leven meegedragen. Voortdurend groeide deze naam als een kiem uit de duisternis aan, totdat hij, toen hij weer verscheen, zoals hij van de aanvang was geweest, zich met mij versmolt en mij geleidde naar de wereld van de onvergankelijkheid. Zoals er staat geschreven: Er wordt gezaaid in vergankelijkheid en opgewekt in onvergankelijkheid.

Gustav Meyrink

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE